Skalnica

Pochodzi z Azji, Europy (Polska). Rośliny niskie, poduszkowate lub kobiercowe, wysokość 6-20 cm. Kwiaty drobne, pojedyncze, tworzą mniej lub bardziej zwarte łany, zależnie od gatunku, kwitną maj—czerwiec. Skalnice są długowieczne i wytrzymałe na mrozy. Jedynie niektóre z nich zimozielone, z grupy mchowych, wymagają w przypadku bez- śnieżnych zim lekkiego przykrycia. Skalnice rozmnaża się z siewu, a także z podziału. Udają się na próchnicznych ziemiach ogrodowych. Wymagają pełnego nasłonecznienia. Stosuje się je na rabatach skalnych, skarpach i murkach kwiatowych. Chętnie wypełniają szczeliny. Po przekwitnięciu skalnica, szczególnie rozetkowa, zamiera, rozwijają się natomiast młode rośliny rozmnożone ze starej rozetki. One to w następnym roku kwitną. Saxifraga aizoon — Skalnica gronkowa. Wysokość 15-20 cm. Kwiaty białe i różowe. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek zmienny, najbardziej rozpowszechniony. Saxifraga x arendsii — Skalnica Arendsa. Wysokość do 10 cm. Mieszaniec, którego najcenniejszymi odmianami są: S. x arendsii ,Grandi- flora’ — o kwiatach większych, białych, S. x arendsii ,Triumph’ — o kwiatach ciemnoczerwonych. Saxijraga cotyledon ,Pyramidalis’ — Skalnica liścieniolistna stożkowata. Pochodzi z Alp i krajów północnych. Wysokość do 60 cm. Kwiatostany białe, piramidalne, ukazują się w lipcu do sierpnia. Saxifraga umbrosa — Skalnica cienista. Pochodzi z Pirenejów. Rozetki karbowane, tworzące zwarte runo, wysokości 5 cm. Kwiaty drobne, w luźnych wiechach, białe, w środku żółte, czerwono punktowane. Kwitnie w czerwcu do sierpnia. Skalnicę rozmnaża się przez podział. Dobrze rośnie jedynie w miejscach cienistych. Istnieją odmiany różowe i pstrolistne (srebrne i żółte). Dobra roślina okrywowa, także na groby.