Begonie są to u nas rośliny zielne o liściach pojedynczych, niesymetrycznych. Rośliny są rozdzielnopłciowe, kwiaty zebrane w podbaldachy. Begonie można podzielić na dwie grupy zależnie od zastosowania: 1. Begonie kwietnikowe: Begonia gracilis, Begonia semperflorens, Begonia tuherhyhrida. 2. Begonie szklarniowe: a. ozdobne z liści: Begonia rex, Begonia metallica, Begonia ricinifolia; b. ozdobne z kwiatów: Begonia Gloire de Lorraine, Begonia hiemalis; c. ozdobne z liści i kwiatów: Begonia corallina, Begonia bismarckii. Begonie kwietnikowe są rozmnażane z siewu, choć jest możliwe również sadzonkowanie wierzchołków pędów na wiosnę. Nasiona wysiewa się od stycznia do lutego, zależnie od gatunku, do płytkich skrzynek lub misek, w ziemię liściową z domieszką miału torfowego i piasku. Są one niezwykle drobne, 1 g zawiera około 200 000 nasion. Wysiewa się je rzutowo na powierzchnię, po przemieszaniu z piaskiem, przykrywa szybkami i umieszcza w szklarni o temperaturze 20°C. Po wzejściu nasion rośliny rozpikowuje się za pomocą widełek, po raz pierwszy w odstępach 2 cm, po raz drugi co 4 cm. Rozpikowane siewki należy podlewać umiarkowanie, nadmiar wody powoduje bowiem występowanie grzybów, które wywołują masowe wypadanie siewek. Dostatecznie rozrośniętą rozsadę przesadza się do inspektów, około 160 sztuk pod okno inspektowe. W początkach czerwca rośliny można sadzić na kwietniki, do gleby lekkiej, próchnicznej, o odczynie lekko kwaśnym. Begonie lubią stanowisko słoneczne. Przy rozmnażaniu z sadzonek rośliny mateczne przechowuje się przez zimę w szklarni w temperaturze 8-10°C, a na wiosnę wykonuje sadzonki z wierzchołków pędów. Choroby begonii. Choroba występuje w przypadku, gdy gleba zawiera wapń w nadmiernej ilości. W celu zlikwidowania choroby rośliny należy podlewać specjalnie przygotowanym roztworem (10 g siarczanu żelaza, 3 g siarczanu manganu i 1 g 40-procentowej soli potasowej na 1 dm wody). Zgorzel siewek jest chorobą wywołującą u roślin brunatnienie i mięknięcie przy szyjce korzeniowej. W miejscach porażonych łodyga przewęża się, a rośliny więdną i gniją. Zwalczanie polega na używaniu parowanej ziemi, unikaniu nadmiernego podlewania oraz zraszaniu słabymi roztworami zapraw rtęciowych lub chinozolu (stężenie 0,05-0,10%). Begonia gracilis — Begonia delikatna. Pochodzi z Meksyku. Liście jajowatolancetowate, asymetryczne, w ich kątach brązowe bulwki, kwiaty stosunkowo duże, średnicy 5 cm, występują pojedynczo lub parami. Begonia delikatna jest stosowana w różnych odmianach na kwietniki. W uprawie rzadko odróżniana od begonii stale kwitnącej. Begonia semperflorens — Begonia stale kwitnąca. Pochodzi z Brazylii. Łodygi wzniesione do wysokości około 30 cm, rozgałęzione, mięsiste, u form ogrodowych nieraz czerwone, liście jajowate, ciemnozielone, błyszczące. Kwiaty białe, różowe lub czerwone. Jedna z lepszych roślin kwietnikowych, kwitnąca od czerwca do jesieni, liczne odmiany różnią się pomiędzy sobą barwą kwiatów i liści, które bywają również czerwone. Begonia x tuberhybrida (B. tuberosa) — Begonia bulwiasta. Jest to mieszaniec otrzymany ze skrzyżowania paru gatunków. Begonia bulwiasta ma łodygi mięsiste, wzniesione, wyrastające z bulwy nerkowa- tego kształtu, liście sercowatolancetowate, rzadko owłosione. Kwiaty duże, średnicy 10-20 cm, barwy białej, żółtej, pomarańczowej, różowej lub czerwonej, pojedyncze lub pełne, przy czym kwiaty pełne są przeważnie męskie (pręcikowe), pojedyncze żeńskie — (słupkowe). Istnieją też odmiany o płatkach strzępiastych. Begonię bulwiastą rozmnaża się z siewu nasion w styczniu, w ziemię liściową lub wrzosową z domieszką torfu i piasku. Skrzynki z wysianymi nasionami umieszcza się w temperaturze 18-20°C. Po wzejściu siewki pikuje się kilkakrotnie, następnie w marcu lub kwietniu sadzi w ciepłym inspekcie do ziemi inspektowej z domieszką torfu. W końcu maja przesadza się je na zagony, gdzie pozostają przez lato. W końcu września należy wydobyć bulwy z ziemi i po oczyszczeniu i przesuszeniu przechować przez zimę w pomieszczeniu o temperaturze 7-10°C, przesypane miałem torfowym. W następnym roku w marcu sadzi się je do doniczek lub inspektów, a w końcu maja wysadza na kwietniki w odległości 25-30 cm. Begonia bulwiasta rośnie dobrze w stanowisku nieco zacienionym.
O autorze
Podobne wpisy
Wnętrze
Ostatnie wpisy
Poczta kwiatowa, kwiaciarnia Włocławek
Archiwa
- październik 2022
- lipiec 2022
- marzec 2022
- luty 2022
- październik 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- marzec 2021
- październik 2020
- luty 2020
- styczeń 2020
- grudzień 2019
- listopad 2019
- październik 2019
- wrzesień 2019
- sierpień 2019
- kwiecień 2019
- marzec 2019
- styczeń 2019
- grudzień 2018
- listopad 2018
- czerwiec 2018
- maj 2018
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- luty 2017
Polecamy:
Casablanca Chopina
Porady wnętrzarskie
- RogownicaPochodzi z południowej Europy. Bylina wysokości 10-20 cm, płożąca, o pędach drobnych, listkach barwy srebrzystej. Kwiaty drobne, białe, 5-płatkowe, kwitnie …
Kanapa do małego salonu z aneksem
Salony bardzo często są otwarte i posiadają aneks kuchenny. To rozwiązanie, które jest coraz popularniejsze nie tylko w przypadku małych …- Lilia tygrysia i WillmottaLilium tigrinum — Lilia tygrysia. Pochodzi z Chin, Japonii, Korei. Wysokość 80-150 cm. Najbardziej rozpowszechniona u nas lilia. Kwiaty pomarańczowoczerwone, …
- PięciornikPochodzi ze strefy umiarkowanej. Rodzaj ten obejmuje wiele bylin skalnych, a także ogrodowych, stosowanych u nas w uprawie. U większości …
Jak urządzić mieszkanie.
Aby mieszkanie stało się prawdziwą oazą spokoju należy wprowadzić motywy roślinne, klasyczne meble i delikatne ozdoby, w takim wnętrzu zawsze …- Pinus nigraPinus nigra — Sosna czarna. Pochodzi z gór Europy środkowej i południowej oraz Azji zachodniej. Wysokość 20-25 m. Średnica korony …
- ZawciągowateArmeria maritima — Zawciąg nadmorski. Pochodzi z północnoeuropejskich wybrzeży morskich. Bylina wysokości 10-20 cm. Ulistnienie trwałe, żywo zimozielone, równowąskie. Tworzy …
Najnowsze komentarze