Pelargonia

Rośliny o kwiatach zebranych w kuliste baldachy. Pelargonie są rozmnażane przez sadzonkowanie. Po ukorzenieniu się są przesadzane do doniczek w ziemię inspektową, z których wysadza się je dopiero w drugiej połowie maja do gruntu na rabaty kwiatowe, do skrzynek balkonowych albo do pojemników kwiatowych, w stanowiska Słoneczne, do żyznych gleb ogrodowych. Przed nastaniem przymrozków pelargonie należy wyjąć z ziemi i po oczyszczeniu z zeschniętych liści i kwiatów przenieść do chłodnych pomieszczeń o temperaturze 8-10°C, podczas zimy podlewanie trzeba ograniczyć. Przechowywane rośliny kilkakrotnie należy oczyszczać z zasychających liści i kwiatów. Pelargoniom można nadawać dowolne formy przez odpowiednie cięcie. Choroby i szkodniki. Szara pleśń jest chorobą spotykaną najczęściej w zimnych, wilgotnych, słabo przewietrzonych szklarniach. Powoduje ona gnicie sadzonek u nasady. Zwalczanie polega na opryskiwaniu środkami miedziowymi, powtarzanym w odstępach parotygodniowych. Do najczęściej występujących szkodników należą mszyce oraz mączlik szklarniowy, pospolicie zwany białą muszką. Zwalczanie ich polega na opryskach środkami fosforoorganicznymi, np. Anthio. Pelargonium x hortorum — Pelargonie rabatowe. Mieszańce powstałe z krzyżówek P. zonale z innymi. Pędy wzniesione, liście długoogonkowe, nie podzielone, o brzegu falistym, z mniej lub bardziej wyraźnym ciemnozielonym lub w różnych odcieniach czerwieni pierścieniem widocznym na górnej stronie blaszki liściowej. Znanych jest wiele odmian o kwuatach pojedynczych lub pełnych, barwy białej, różowej, cielistej, ceglastej i czerwonej. Z najbardziej znanych wymienić należy: .Meteor’ — szkarłatna, pojedyncza, ,Rubin’ — cynobrowoszkarłatna, pełna, .Jadwiga’ — różowołososiowa, pełna, .Amundsen’ — cielista, pojedyncza, .Beautś Poitevine’ — cielista, pełna. Z odmian polskich są spotykane: P. x hortorum Maryla i P. x hortorum Ania. Pelargonium peltatum hort. — Pelargonia bluszczowa. Pochodzi z Afryki południowej. Roślina amplowa (zwisająca), o cienkich zwisających w dół pędach. Liście grube, sztywne i lśniące, z kształtu podobne nieco do liści bluszczu. Kwiaty zbliżone do pelargonii rabatowej, kwitnie przez całe lato, lecz tylko w stanowisku słonecznym. Najładniejsza jest odmiana P. peltatum .Catleya’, trudno się zakorzeniająca, przy rozmnażaniu z sadzonek wymaga podłoża ciepłego. Częściej w uprawie jest spotykana P. peltatum ,El Gauche’. Z odmian polskich należy wspomnieć Perłę Smolić — formę miniaturową.