Jałowce są to drzewa i krzewy zimozielone. Na pędach występują igły lub łuski. Układ igieł okółkowy, łusek nakrzyżległy. Rośliny dwupienne, niekiedy jednopienne. Kwiaty rozdzielnopłciowe. Zamiast szyszek występują szyszkojagody, zwykle kuliste, pokryte sinym nalotem woskowym, z jajowatymi nasionami, które dojrzewają w ciągu l-i-3 lat. W obrębie rodzaju występuje duża skala form pokrojowych: płożące, krzewiaste, wzniesione, wachlarzowate, stożkowate, kolumnowe, wrzecionowate i in. Występują również duże różnice w wysokości: od form niskich rozesłanych do wysokich drzew. Skala barw wśród jałowców jest też znaczna; bywają jałowce zielone, modrawe, żółte, srebrzyste. Jałowce rozmnaża się z nasion po stratyfikacji, w większości jednak przypadków przez sadzonkowanie. Jałowce są na ogół odporne na mróz, poza nielicznymi wyjątkami. Wszystkie są światłolubne, wykazują poza tym znaczną odporność na warunki klimatu miejskiego i terenów przemysłowych. Wymagania glebowe mają skromne. Rosną dobrze na glebach lekkich i średnich, źle na ciężkich i wilgotnych. Zastosowanie jałowców jest wszechstronne, np. w założeniach parkowych grupowanie form drzewiastych i krzewów o różnych pokrojach i zabarwieniu, szpalery naturalne lub strzyżone, osłony. Odmiany małe są cennym materiałem dla ogródków przydomowych, w ogrodach skalnych i in. W obrębie rodzaju występują trzy sekcje, z których tylko dwie (Oxycedrus i Sabina) są objęte doborem.
Najnowsze komentarze