Sekcja Oxycedrus

Gatunki tej sekcji mają wyłącznie igły ułożone okółkowo, po trzy. Pączki w kątach igieł. Juniperus communis — Jałowiec pospolity. Wysokość 5-15 m. Najczęściej krzew o bardzo zmiennym pokroju, od form rozesłanych, kulistych, stożkowych do wrzecionowatych, kolumnowych i zwisających. Kora włóknista, cienka, brązowoszara, łuszcząca się cienkimi pasmami. Igły wąskostożkowate, długości 1,5-2 cm, kłujące, z białym paskiem na całej długości. Gatunek dwupienny, o przewadze osobników męskich. Szyszkojagody dojrzewają w 2 lub 3 roku. Jałowiec pospolity jest zupełnie odporny na mróz, wybitnie światłolubny, w półcieniu rośnie, lecz bardzo powoli, odporny na wysokie temperatury i silne nasłonecznienie (na wydmach). W klimacie miasta i okręgów przemysłowych rośnie źle. Wymagania glebowe skromne. Wzrost dobry na glebach lekkich, nawet na jałowych piaskach (stąd nazwa polska jałowiec), gleby ciężkie i wilgotne są dla niego nieodpowiednie. Zastosowanie w nasadzeniach parków krajobrazowych na glebach suchych, w zadrzewieniach terenów wydmowych, przy sanatoriach itp. J. communis ,Cracovia’ — Jałowiec pospolity odm. krakowska. Krzew o pokroju kolumnowym, o krótkich igłach i zwisających końcach gałązek. Odmiana polska. J. communis ,Hornibrookii’ — Jałowiec pospolity odm. Hornibroocka. Odmiana płożąca, o igłach krótkich, kłujących, wolno rosnąca, nadaje się do ogródków skalnych i na tarasy. J. communis ,Stricta’ — Jałowiec pospolity odm. irlandzka. Pokrój wąskokolumnowy, zwarty, igły krótkie o modrawym zabarwieniu. Gałęzie ustawione pionowo, na końcach wyprostowane. Sadzić należy w miejscach osłoniętych od wiatrów wschodnich, które zimą powodują przemarzanie igliwia i deformują krzewy. Rozmnażanie wegetatywne przez sadzonki. J. communis ,Repanda’ — Jałowiec pospolity odm. rozesłana. Odmiana płożąca, o igłach przylegających do pędów, elastycznych i nie kłujących. Nadaje się do ogródków skalnych i na rabaty bylinowe. Jałowce w tej sekcji mają na pędach łuski o układzie nakrzyżległym, niektóre tylko igły. Pąki liściowe słabo wykształcone, kwiatowe na końcach krótkopędów. Juniperus chinensis ,Pfitzeriana’ — Jałowiec chiński odm. Pfitzera. Krzew szerokorozłożysty, o nieregularnie rozstawionych gałęziach. Pędy pokryte łuskami lub igłami, zwłaszcza wewnątrz krzewu, barwy jasnozielonej. Krzew szybko rosnący, całkowicie na mróz odporny, osiąga znaczne rozmiary. Juniperus chinensis var. sargenti — Jałowiec chiński odm. Sargenta. Odmiana niska, o gałęziach szeroko, płasko rozpostartych nisko nad ziemią. Gałązki pokryte małymi łuskami, barwy zielonomodrej. Krzew szybko rosnący, na mróz odporny, nadaje się do tworzenia zgrupowań płaskich, pokrywowych. Juniperus horizontalis — Jałowiec płożący. Krzew niski, rozpostarty, o długich gęstych gałęziach. Występują okazy o krótkich igłach, a także łuskowate, o zielonomodrym lub zielonostalowym zabarwieniu. Wartościowy krzew, odporny na mróz, typowo pokrywowy, szybko rosnący. J. horizontalis .,Douglasii’ — Jałowiec płożący odm. Douglasa. Krzew niższy od typu, o pędach pełzających, pokrytych igiełkami o zabarwieniu stalowym. Odmiana pokrywowa, niska. J. horizontalis ,Glauca’ — Jałowiec płożący odm. modra. Krzew o niskim wzroście (30 cm), płożący, łuskach ostro zakończonych, wyraźnie górno zabarwionych. Odmiana szybko rosnąca, typowo pokrywowa, dla zestawień do ogródków, na rabaty i tarasy. Juniperus sabina — Jałowiec sawina. Pochodzi z gór Europy, Syberii, Azji Mniejszej. Krzew niski, o gęstych, płożących się gałęziach, których miotlaste końce wznoszą się skośnie ku górze, u okazów starszych część gałęzi zakorzenia się. Pędy cienkie, wałeczkowate, pokryte łuskami, u roślin młodych zwykle igły krótkie, ułożone nakrzyżlegle, na pędach grubszych także okółkowo. Szyszkojagody barwy granatowej, dojrzewają w jesieni lub na wiosnę. Cechą rozpoznawczą jałowca sawińskiego jest ostry, nieprzyjemny zapach, pochodzący od silnie trującego alkaloidu zawartego w łuskach i igłach, który wydziela się przy lekkim nawet otarciu o pęd, a także przy silnym nasłonecznieniu. Wartość dekoracyjna jałowca sawińskiego jest mała; należy on do gatunków ekspansywnych. J. sabina ,Tamariscifolia’ — Jałowiec sawina odm. tamaryszkowa. Odmiana karłowa, o pędach pokrytych zawsze krótkimi igłami, o zabarwieniu szarawozielonym, zwłaszcza na gałązkach młodych. Krzew nie rozrasta się zbytnio, jest gęsty, zwarty, płożący i ma ładniejszą niż gatunek barwę igliwia, które również wydziela nieprzyjemny zapach. Juniperus sąuamata var. meyeri — Jałowiec łuskowaty odm. Meyera. Wysokość do 3 m. Krzew o nielicznych, grubych gałęziach, oczyszczających się stopniowo od dołu z gałązek drobnych. Gałązki małe, sztywne, okryte igłami o srebrzystomodrym zabarwieniu, rozmieszczone nieregularnie na krzewie. Pokrój krzewu nieregularny, o luźnej budowie i sztywnych, wzniesionych gałęziach. Krzew interesujący i ciekawy w barwie; ładny zwłaszcza w młodym wieku. Juniperus uirginiana — Jałowiec wirginijski. Pochodzi z Ameryki Północnej. Wysokość 10-15 m. Średnica korony 2,5-5 m. Korona jajowata, z wydłużonym wierzchołkiem, dość gęsta. Kora brązowa, włóknista, spękana, łuszcząca się pasmami. Gałęzie liczne, osadzone pod ostrym kątem do osi drzewa. Gałązki cienkie, liczne, okryte łuskami; a, w partiach ocienionych także igłami. Łuski i igły ciemnozielone, przy roztarciu przyjemnie pachnące. Szyszkojagody małe, dojrzewają w pierwszym roku. Jałowiec wirginijski jest odporny na mróz, może być uprawiany na terenie całej Polski. Gatunek wybitnie światłolubny. W miastach i na terenach przemysłowych rośnie dość dobrze. Posiada zdolność przystosowania się do różnych gleb, najlepiej jednak rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, wilgotnych. Drzewo typowo parkowe, o charakterystycznej sylwetce, nadaje się do sadzenia w grupach, pojedynczo oraz w zestawieniach kontrastowych. Znosi strzyżenie i może być stosowany w układach regularnych. J. uirginiana ,Glauca’ — Jałowiec wirginijski odm. modra. Wysokość 7-10 m. Korona wąska. Końce pędów wyginające się na boki, zwłaszcza u okazów młodych. Barwa gałązek pokrytych łuskami srebrzysto- modrawa. Wzrost drzewa dość szybki. Dla uzyskania właściwej, srebrzystej barwy, należy sadzić wyłącznie w miejscach słonecznych.