Goździkowate

Dianthus barbatus — Goździk brodaty. Pochodzi z Europy południowej. Bylina uprawiana u nas jako roślina dwuletnia. Łodyga sztywna, wzniesiona, wysokość 20-50 cm. Liście lancetowatoeliptyczne. Kwiaty średnicy 2 cm, w zbitych, baldachowych kwiatostanach, obejmujących 8-40 kwiatów pojedynczych. Goździki brodate rozmnaża się z siewu w maju lub czerwcu, w zimnym inspekcie lub na rozsadniku (1 g zawiera 1200 nasion). Na rabaty wysadza się wczesną jesienią lub wiosną następnego roku, w odległościach 20 cm roślina od rośliny. Kwitną od czerwca do sierpnia. Goździki brodate nie są zbyt wymagające w stosunku do gleby ani stanowiska. Znoszą zacienienie, wymagają jednak więcej wilgoci od innych goździków. Stosuje się je na rabaty kwiatowe, gdyż wyróżniają się wielobarwnością — mogą być jedno- lub wielobarwne, pojedyncze lub pełne. Do odmian ciekawszych należą: ,Dunnetti’ — ciemnoczerwony, ,Scarlet Beauty’ — jaskrawoczerwony, ,Schneeball’ — biały i inne. Dianthus caryophyllus — Goździk ogrodowy. Pochodzi z Dalmacji. Jako rośliny dwuletnie uprawia się: D. caryophyllus fl. pleno .Teichera’ — Goździk ogrodowy pełnokwiatowy Teichera. Dorasta do wysokości 60 cm, kwiaty pełne, średnicy ok. 5 cm, różnobarwne, kwitnące w drugim roku po wysiewie w lipcu—sierpniu. Wysiane w kwietniu lub maju do inspektów i przesadzone w końcu lata na zagony rozkrzewiają się silnie już w pierwszym roku, zimują dobrze pod przykryciem z gałęzi drzew iglastych. Goździk Wiedeński — wyrasta zaledwie do wysokości 35 cm, zakwita o miesiąc wcześniej od goździka ogrodowego, uprawia się go tak jak zwykły goździk ogrodowy. Kwitnie w drugim roku od wysiewu. Goździk Grenadin — ze wzrostu i pory kwitnienia podobny do poprzednich, jedynie łodygi ma nieco sztywniejsze, kwiaty nieco większe, u większości czerwone, choć zdarzają się żółte i białe. Uprawia się tak jak poprzednie, zabezpieczając przed zającami i królikami, które mogą wyrządzić poważne szkody przy uprawie goździków.