Rozróżnia się kilka sposobów przygotowania gleby pod byliny w zależności od ich wymagań bytowych. Pod rośliny o dużych wymaganiach pokarmowych, jak piwonie, lilie, floksy i złocienie, należy uprawiać glebę do 40 cm głębokości, dodając zależnie od jej jakości kompost, nawozy naturalne i sztuczne oraz wapń w stosunku przyjętym przy uprawie róż. Przy glebach lekkich przepuszczalnych dodaje się torf ogrodniczy lub kompost oraz glinę. Pod rośliny o mniejszych wymaganiach pokarmowych, np. kosaćce, tawułki, astry jesienne (marcinki), uprawia się glebę podobnie, lecz z mniejszym dodatkiem kompostu i nawozów. Dla bylin mało wybrednych, np. liliowce (Hemerocallis), pysznogłówki i nawłocie, wystarczy uprawa na głębokość 25 cm. Nawozy sztuczne mogą być zastąpione przez wysiew łubinu lub innych motylkowych na przyoranie, z niewielkim dodatkiem miału torfowego oraz nawozów mineralnych. Podobne sposoby uprawy gleby stosuje się przy mieszanych rabatach bylinowych, grupujących rozmaite rodzaje, gatunki i odmiany bylin. Przy sadzeniu w parkach i ogrodach grup jednorodnych dostosowuje się przygotowanie gleby do wymagań roślin.