Narcyz

Pochodzi z Europy środkowej i południowej. Wysokość 10-40 cm. Rośliny cebulkowe, o liściach równowąskich, czasem rurkowatych, kwiatach dużych, często, ale nie zawsze wonnych, 6-płatkowych. W kwiecie przykoronek. Kwitnie, zależnie od gatunku i odmiany, od kwietnia do czerwca. Narcyzy rozmnaża się z cebulek przybyszowych, powstających wokół cebuli macierzystej. Wysadza się narcyzy we wrześniu—październiku, na głębokość 10 cm, co 10-20 cm cebula od cebuli, zależnie od wielkości cebul. Z chwilą nadejścia silniejszych mrozów, pożądane jest przykrycie zagonów liśćmi lub słomiastym nawozem, gdyż niektóre gatunki (np. narcyz trąbkowy) mogą przemarznąć. Narcyzy lubią gleby próchniczne, głęboko uprawiane, przepuszczalne, dostatecznie wilgotne, o wysokiej kulturze. Udają się jednak i na cięższych, gliniastych glebach. Zabiegi pielęgnacyjne w okresie wegetacji polegają na zdjęciu wiosną okrycia rozłożonego jesienią, zasilaniu, płytkim spulchnianiu i odchwaszczaniu powierzchni zagonów. Narcyzy uprawiane na kwiat cięty pozostawia się na zagonach przez kilka lat. Przy obsadzaniu kwietników, a przede wszystkim przy produkcji na cebule wyjmuje się corocznie po zakończeniu wegetacji, jednak przed całkowitym zeschnięciem liści. Z chorób występujących na narcyzach najgroźniejsza jest fuzarioza cebul, charakteryzująca się brunatnieniem i gniciem cebul. Liście porażonych roślin żółkną i zamierają. Chorobę tę zwalcza się przez usuwanie i niszczenie porażonych roślin, dezynfekcję gleby. Cebule zdrowe przechowuje się w miejscu suchym i przewiewnym. Przy masowym wystąpieniu chorób i szkodników należy przerwać uprawę cebul na tym samym miejscu na przeciąg 3-4 lat. Cebule zdrowe z plantacji zakażonej przed sadzeniem na nowe miejsce należy zaprawiać. Narcissus incomparabilis — Narcyz niezrównany. Pochodzi z Hiszpanii. Wysokość 30-40 cm. Liście równowąskie, zwykle 4, szerokości 1 cm. Kwiaty bez zapachu, osadzone przeważnie pojedynczo na trzydziestoparocentymetrowej łodydze. Przykoronki długości ok. 2 cm, krótsze od płatków, w różnych odcieniach żółtego. Kwitnie w kwietniu. Z odmian na uwagę zasługują: N. incomparabilis ,Carlton’ — kwiat bardzo duży, o średnicy do 12 cm, żółty, N. incomparabilis ,Monique’ —kwiat biały z przykoronkiem złotożółtym, N. incomparabilis .,Scarlet Elegance’ — kwiat ciemnożółty z przykoronkiem pomarańczowoczerwonym. Narcissus poeticus — Narcyz biały. Pochodzi z południowej Europy. Wysokość 20-40 cm. Cebule o średnicy 2,5-4 cm. Kwiaty białe z krótkim przykoronkiem, osadzone pojedynczo, pachnące. Kwitnie w maju. Z odmian na uwagę zasługują: N. poeticus .Laurens Koster’ — kwiat biały z pomarańczowym przykoronkiem, N. poeticus ,Cheerfulness’ —kwiaty kremowobiałe, pełne. Narcissus pseudonarcissus — Narcyz trąbkowy. Pochodzi z Europy południowej. W Polsce niesłusznie nazwany żonkilem). Należy do ulubionych roślin cebulowych. Wysokość 20-40 cm. Łodyga zakończona pojedynczym kwiatem, z silnie rozwiniętym przykoronkiem, dłuższym lub tej samej długości co płatki okwiatu. Kwitnie w kwietniu. Kwiaty często żółte w odcieniach, delikatnie pachnące, ale są również odmiany bez zapachu. Liście 4-6, równowąskie, szerokości 0,8-1,5 cm, zielone z nalotem popielatym. Dużo odmian tego gatunku wyhodowali ogrodnicy zachodnioeuropejscy, Anglicy i Holendrzy. Są one wykorzystywane do zimowego i wczesnowiosennego pędzenia. Należą tu odmiany: N. pseudonarcissus ,King Albert’ — kwiaty złote, ,Golden Harvest’, ,King Alfred’, .Magnificence’, .Rembrandt’ — kwiaty złotożółte.