Miesiąc: październik 2017

L. decidua var. polonica

L. decidua var. polonica (L. polonica) — Modrzew europejski odm. polska. Drzewo rodzime, występuje w Pieninach, w Górach Świętokrzyskich, na Wyżynie Lubelskiej, Wyżynie Łódzkiej oraz Ziemi Dobrzyńskiej. Wysokość 25-40 m. Średnica korony 64-12 m. Korona zmienna, w budowie lekka, przejrzysta. Pień prosty lub często szablasto wygięty, strzała słabo zbieżysta. Kora grubo spękana, brązowa z czerwonym odcieniem, łuszcząca się. Gałęzie liczne, nieregularnie rozmieszczone wzdłuż strzały, osadzone pod szerokim kątem do osi, w części dolnej łukowato zwisające. Igły jasnozielone, szyszki małe, brązowawe, twarde. Cechą charakterystyczną pozwalającą go odróżnić od innych modrzewi jest wyjątkowo gruba i głęboko spękana...

Czytaj więcej

Larix decidua

Larix decidua (L. europaea) — Modrzew europejski. Pochodzi z Europy zachodniej i środkowej. Gatunek górski, rośnie w Alpach, Sudetach, Karpatach, w Polsce również w górach (Tatry, Karkonosze, Góry Świętokrzyskie). Wysokość 30-40 m. Średnica korony 7-12 m. Korona stożkowata, w starszym wieku szerokorozłożysta, lekka w budowie, przejrzysta. Pień prosty, strzała u drzew pojedynczo rosnących zbieżysta. Kora gruba, jasnobrązowa lub czerwonawa, łuszcząca się, w partiach dolnych spękana. Gałęzie liczne, w części dolnej zwisające, gałązki cienkie, liczne, zwisające, często z licznymi szyszkami. Pędy roczne słomkowożółte. Igły równowąskie, jasnozielone, miękkie, opadające w jesieni. Szyszki długości 2-4-4 cm, jajowate, z odgiętymi nieco brzegami, barwy jasnobrązowej, nasiona...

Czytaj więcej

Modrzew

Modrzewie są to drzewa zwykle dużych rozmiarów, o wyraźnie zaznaczonej osi, o długich gałęziach. Pędy mają długie, bruzdowate, z licznymi krótkopędami. Pąki szerokojajowate, tępo zakończone, z drobnymi łuskami, igły równowąskie, miękkie, jasnozielone, opadające w jesieni. Układ igieł skrętoległy, na krótkopędach, na skutek zbliżenia igły w pęczkach po 20-30 sztuk, o długości ok. 2 cm. Drzewa jedno-pienne, kwiaty rozdzielnopłciowe: kwiatostany żeńskie (szyszeczki) barwy karminowej, męskie żółte. Jedne i drugie tylko na krótkopędach. Szyszki małe, zwykle jajowate, sterczące zawsze ku górze na wygiętych fajkowato krótkopędach, brązowe lub z sinawym nalotem, dojrzewają w jesieni tego samego roku; a opadają po kilku latach razem z pędami. Nasiona małe, brązowe, zrośnięte ze skrzydełkiem. Modrzewie są rozmnażane przez siew lub szczepienie. Modrzewie rosną dobrze na glebach średnich i ciężkich, dostatecznie wilgotnych, zasobnych w próchnicę. Drzewa wybitnie światłolubne, dobrze rosnące w klimacie miast, okręgów przemysłowych; gatunki krajowe, jak również uprawiane u nas obce, są odporne na mróz. Drzewa szybko rosnące, o dużej zdolności regeneracji gałęzi i uszkodzonej strzały, należą do drzew iglastych znoszących strzyżenie; wcześnie rozwijają się wiosną, sadzić je należy tylko wczesną wiosną. Drzewa długowieczne. Zastosowanie modrzewi jest wszechstronne, w parkach jako grupy lub pojedyncze okazy, w zadrzewieniach miejskich osiedlowych i w krajobrazie otwartym. Jako drzewa o jasnym igliwiu można stosować do zestawień kontrastowych w grupach, jako drzewa alejowe, nadające się na żywopłoty i...

Czytaj więcej

Sekcja Omorica

Świerki o igłach płaskich z białymi paskami od spodu. Szyszki małe, łuski zaokrąglone. Picea omorika — Świerk serbski. Pochodzi z Jugosławii, głównie z terenów Bośni, Serbii i Czarnogóry. Jest to gatunek reliktowy. Rośnie w górach na nawisłych skałach wapiennych. Wysokość 20-25 m (w ojczyźnie do 30 m). Średnica korony 2-3 m. Korona wąskostożko- wata, smukła lecz gęsta, zwykle nisko ugałęziona. Pień prosty, strzała zbieżysta, cienka, przykryta gałęziami, kora cienka, cyna- monowobrązowa, łuszcząca się na pniu, rzadko płytko spękana. Gałęzie cienkie, zwykle zwisające, o zagiętych do góry końcach. Pędy cienkie, owłosione, zwisające, pączki brązowe. Igły płaskie, tępawe, przylegające do pędu, z dwoma białymi paskami od spodu. Szyszki długości 3-6 cm, wąskojajowate, młode niebieskofioletowe, dojrzałe brązowocynamonowe, z charakterystycznymi zgrubieniami u nasady, łuski ząbkowane. Świerk serbski rośnie dobrze na glebach średnich, nie lubi gleb lekkich i suchych, jak również podmokłych. Wyjątkowo dobry wzrost wykazuje na glebach o podłożu wapiennym. Jest to gatunek wybitnie mrozoodporny i światłolubny. W warunkach klimatu miasta rośnie dość dobrze, również na terenach przemysłowych rośnie lepiej od innych gatunków iglastych. W rejonach górskich, jak również nadmorskich, wzrost jego jest szybki. Jako drzewo o charakterystycznej, wąskiej sylwetce nadaje się do sadzenia pojedynczo lub w małych grupach, w stanowiskach słonecznych i widocznych; ważny komponent w zestawieniach...

Czytaj więcej

Sekcja Casicta

Świerki o igłach czworokątnych (P. pungens) lub spłaszczonych (P. sitchensis). Szyszki o łuskach cienkich, zwykle postrzępionych. Picea pungens — Świerk kłujący. Pochodzi z Ameryki Północnej (Góry Skaliste, Colorado). Wysokość 15-5-20 m (w ojczyźnie do 40 m). Średnica korony 3-6 m. Korona stożkowata, o różnej szerokości podstawy, zmienna w pokroju. Bywają okazy o gałęziach prostopadłych do pnia, zwisających i in. Strzała prosta, zbieżysta, z wyraźnie zaznaczonymi okółkami. Kora brązowoszara, płytko spękana, łuszcząca się w różnego kształtu płytki. Gałęzie sztywne, osadzone gęsto, często łukowato wygięte, zachodzące łuskowato na siebie. Igły długości 2-3 cm, sztywne, ostro zakończone, kłujące, najeżone wokół pędu, barwy zielonej z szarym lub niebieskawym nalotem. Szyszki żółtawe, cylindryczne, długości 7-10 cm, o cienkich pofalowanych łuskach, szeleszczące przy zgniataniu. Świerk kłujący jest całkowicie mrozoodporny, wybitnie światłolubny, w słabym nawet ocienieniu traci gałęzie i nie wykształca foremnej korony. Na terenach przemysłowych oraz w warunkach klimatu miasta rośnie powoli, lecz lepiej od innych gatunków; odporny na wysokie temperatury i suche powietrze. Rośnie dobrze na różnych glebach o dostatecznej wilgotności; na glebach piaszczystych i suchych rośnie dość powoli; w klimacie górskim oraz nad morzem rośnie szybko. Drzewo o dużych wartościach plastycznych, zarówno pod względem pokrojowym jak i zabarwienia igliwia, typowe drzewo parkowe w zestawieniach form, jak również barw. Nadaje się do sadzenia w grupach o jednolitej barwie, np. srebrzystej, lub w barwach mieszanych od zielonej do modrej i białej. Drzewo pokrojowe, przydatne również...

Czytaj więcej

Sekcja Eupicea

Świerki o igłach czworokątnych. Linie aparatów szparkowych ze wszystkich stron. Szyszki o łuskach zwykle całobrzegich. Picea abies — Świerk pospolity. Pochodzi z Europy. Na terenie Polski występuje w części południowej i północno-wschodniej, pozostała część kraju, biegnąca wzdłuż doliny warszawsko-berlińskiej (część Podlasia, Mazowsza, Wielkopolski) oraz Pomorze Zachodnie, jest pasem bezświerkowym. Wysokość 30-50 m. Średnica korony 5-1-12 m. Korona zmienna: od form kolumnowych do szerokostożkowatych i zwisłych. Typowy pokrój jest to wydłużony stożek z ostrym wierzchołkiem. Oś drzewa zaznaczona zbieżystą strzałą, zwłaszcza u drzew wolno stojących. Kora na pniu brązowa, łuszcząca się w kształcie nieregularnych płytek lub płytko nieregularnie spękana. Gałęzie cienkie, w okółkach, u drzew młodych wzniesione ku górze, u starych prostopadle do osi drzewa, w partiach dolnych zwisające łukowato, w górnych nieco wzniesione. Gałązki cienkie u drzew starszych zwisają. Pędy roczne brązowocynamonowe, niekiedy żółtawe, gładkie lub skąpo owłosione. Igły długości 1-2 cm, zielone, połyskliwe, czworokątne w przekroju, ostro zakończone, w ocienieniu rozłożone na boki, w części wierzchołkowej wokół pędu. Szyszki cylindryczne, długości 10-15 cm, łuski nasienne zmienne zaokrąglone, wydłużone i wąskie postrzępione na końcu, niekiedy odgięte końcami na zewnątrz. Świerk pospolity wymaga gleb gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, dostatecznie wilgotnych, na glebach lekkich i suchych rośnie wolno i wcześnie ginie. Gatunek całkowicie odporny na mróz i światłolubny, wymaga dużej wilgotności powietrza. W klimacie miasta i na terenach przemysłowych, w atmosferze zanieczyszczonej, rośnie źle i szybko zamiera. Jako gatunek rodzimy nadaje się do...

Czytaj więcej

Świerk

Świerki są to drzewa zimozielone, z żywicą, o koronach stożkowatych, różnej szerokości podstawy, strzale zbieżystej, gałęzie mają ułożone w pozorne okółki. Kora na pniach cienka, łuszcząca się w małe, cienkie tafelki. Pąki szeroko- lub wąskojajowate, ostro lub tępo zakończone, pokryte licznymi łuskami. Igły różnej długości, czworokątne w przekroju lub płaskie, z aparatami szparkowymi, z czterech stron u czworokątnych, bądź tylko na stronie dolnej, w kształcie dwóch białych pasków, u gatunków o igłach płaskich. Zakończenie igieł ostre bądź ścięte skośnie. Igły osadzone na małych trzonkach, po opadnięciu igieł powierzchnia pędu jest chropawa (raszplowata). Drzewa jednopienne, kwiaty rozdzielnopłciowe, umieszczone w części wierzchołkowej drzewa, męskie w kształcie małych licznych kotek, żeńskie w kształcie szyszeczek. Szyszki jajowate, cylindryczne, niekiedy lekko łukowato zgięte, o różnej długości, jako młode zielone, karminowe lub modre, po dojrzeniu brązowe, ciemnobrązowe lub żółte, zawsze zwisające, opadają całe po dojrzeniu późną jesienią. Nasiona jajowate, leżą w zagłębieniu dolnej części błonkowatego skrzydełka, różnej wielkości u poszczególnych gatunków. Świerki są rozmnażane przez siew, odmiany uprawne przez szczepienie na odpowiednim gatunku, odmiany karłowe świerka pospolitego przez sadzonkowanie. Świerki, podobnie jak jodły, lubią powietrze wilgotne, chociaż niektóre gatunki znoszą wysoką temperaturę i zanieczyszczenia atmosferyczne miast i okręgów przemysłowych. U poszczególnych gatunków występują różnice w wymaganiach glebowych, jedne rosną na glebach średnich i wilgotnych, inne znoszą gleby lekkie. Odporność świerków na mróz jest różna, decyduje tu pochodzenie, a często także warunki, w których drzewo rośnie....

Czytaj więcej

Choina

Choiny są to drzewa zimozielone, o różnych kształtach koron. Pędy mają cienkie, często zwisające. Oś drzewa słabo zaznaczona. Wierzchołek zwykle przewisły. Kora na pniu podłużnie spękana, ciemna. Igły krótkie, z białymi paskami, o brzegach niekiedy piłkowanych, na wierzchołku tępe, z wcięciem lub zaostrzone. Drzewa jednopienne, kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone na całym drzewie. Szyszki małe, zwisające. Nasionko ze skrzydełkiem. Choiny rosną na różnych typach i rodzajach gleb, dostatecznie wilgotnych, w klimacie chłodnym, przy znacznej wilgotności powietrza. Odporność na mróz u poszczególnych gatunków różna. Choiny są zwykle rozmnażane przez siew, odmiany przez szczepienie na typie. Choiny mają zastosowanie głównie w dużych parkach jako pojedyncze okazy lub małe grupy, odmiany małe w ogródkach przydomowych. Tsuga canadensis — Choina kanadyjska. Pochodzi z północno-wschodnich i wschodnich St. Zjedn. Am. oraz z Kanady. Wysokość 15-S-20 m (w ojczyźnie do 30 m). Średnica korony 10-15 m. Korona szerokostożkowata, z przewisłym wierzchołkiem, lekka w budowie, strzała zbieżysta. Kora na pniu brązowoczarna, o długich bruzdowatych spękaniach. Konary grube, nieliczne, ustawione pod ostrym kątem do osi drzewa, rozmieszczone zwykle w dolnych partiach drzewa, wychylające się na boki. Gałązki cienkie, zwisające, podkreślają lekką budowę drzewa. Pędy młode barwy żółtawoszarej, owłosione. Pączki kulistojajowate, brązowawe. Igły płaskie, długości 0,5-l,5 cm, szersze u dołu, zwężające się ku wierzchołkowi, tępo zakończone lub z małym wcięciem, często zaokrąglone lub niekiedy zaostrzone na brzegach, drobno piłkowane, od góry ciemnozielone, z zagłębieniem wzdłuż nerwu głównego, od spodu z...

Czytaj więcej

Najnowsze komentarze

    Poczta kwiatowa, kwiaciarnia Włocławek

    Polecamy:

    Casablanca Chopina

    Porady wnętrzarskie

    • Kwiaty cięte czy doniczkowe? Każdemu według potrzeb!Kwiaty cięte czy doniczkowe? Każdemu według potrzeb!
      Każdy rodzaj ma swoich zwolenników i przeciwników. Zwolennicy kwiatów ciętych powtarzają jak mantra – nie ma nic piękniejszego niż kwiat …
    • Podrodzaj Haploxylon
      Pinus cembra — Sosna limba. Pochodzi z Europy, występuje w Alpach i Karpatach, w Polsce rośnie w Tatrach. Wysokość 10-i-15 …
    • Pierwiosnkowate
      Androsace sarmentosa — Naradka odroślowa. Pochodzi z Himalajów i Chin zachodnich. Roślina górska tworząca zwarte kobierce. Kwiatostany baldachowate, niewielkie, na …
    • Sniadek
      Ornithogallum umbellatum — Sniadek baldaszkowy (Gwiazda Betlejemska, śpioszek). Pochodzi z Europy południowej. Wysokość do 15 cm. Liście odziomkowe równowąskie, kwiaty …
    • Komelinowate
      Tradescantia virginiana (T. andersoniana) — Trzykrotka wirginijska (T. ogrodowa). Pochodzi z Ameryki Północnej. U nas wytrzymuje przeciętne zimy bez nakrycia. …
    • Mikołajek płaskolistny
      Pochodzi z Ameryki, Azji, Europy (Polska). Wysokość 30-r-100 cm. Jest to roślina uprawiana na kwiat cięty i do suszenia. Łodyga …
    • Krzewinki i pnącza
      Krzewinki. Krzewinki są niższe od krzewów, często płożące, osiągają wysokość najwyżej 50 cm. Pędy ich są zdrewniałe, cienkie, zawsze wieloletnie. …