Cynia

Zinnia elegans — Cynia wytworna. Pochodzi z Meksyku. Rośliny o wysokości 30-100 cm. Łodyga prosta, wzniesiona, sztywna, liście naprzeciwległe, sercowatojajowate, siedzące, obejmujące łodygę. Koszyczki kwiatowe duże, średnicy 5-12 cm. Kwiaty języczkowe u typu purpurowe, u licznych odmian różnobarwne (od białych poprzez różowe, czerwone, żółte, pomarańczowe do fioletowych, często w kredowych odcieniach). Kwitną od czerwca do jesieni. Cynie rozmnaża się z siewu (1 g zawiera 100-550, a drobnokwiatowych do 200 nasion). Nasiona sieje się w początku kwietnia, w ciepłym inspekcie. Siewki pikuje się, a gdy podrosną, sadzi w końcu maja, gdy już minie obawa przymrozków, na rabatach lub kwietnikach, w odległościach 25-40 cm. Cynie wymagają gleb próchniczych, dostatecznie wilgotnych, stanowisk ciepłych, słonecznych. Dobrze znoszą przesadzanie nawet podczas kwitnienia. Cynie, choć sztywne, są bardzo malownicze z kwiatów barwnych, pełnych, osadzonych na wysokich łodygach. Uprawia się je głównie na kwiat cięty, choć tworzą również ładne rabaty. Odmiany cynii można podzielić na wiele grup, z których 4 są u nas jak dotąd znane w uprawie: 1. pełnokwiatowe daliowe: „Golden Dawń, ,Illumination’, ,Levendel’, ,Meteor’, ,Oriola’, .Purple Prince’, .Scarlet Flame’, ,Wills Rogers’; 2. pełne chryzantemowe: ,Blase’, ,Eskimo’, .Floradale Scarlet’, ,Sussy Boy’; 3. wczesne pełnokwiatowe praecox: ,Fandago’, ,Gypsy’, .Fiesta’, .Padre’; 4. cynie drobne liliput: ,Salomon Gen’, ,Valencia’, Ciemnoszkarłatne, Zlotopo- marańczowe. Najpiękniej jednak wyglądają odmiany mieszane, utrzymane w danej grupie.