Wyżlin

Rośliny roczne, o łodydze wzniesionej, liściach naprzeciwległych, w górnej części łodygi skrętoległych, całobrzegich, czasem klapowanych, kwiatach dwuwargowych, z woreczkowatym. wydęciem u nasady, zebranych w szczytowe grona lub obsadzonych pojedynczo w kątach liści. Roczne wyżliny rozmnaża się wysiewając w marcu—kwietniu w zimnym inspekcie, a nawet na rozsadniku (1 g zawiera 8000 nasion). Ponieważ nasiona są drobne, miesza się je zazwyczaj z piaskiem i po wysiewie przyklepuje, nie pokrywając ich ziemią. Siewki pikuje się lub przerywa, gotowe rośliny wysadza w końcu maja na rabaty kwiatowe Wyżlin rośnie w każdej glebie ogrodowej, z tym że lepiej wyrasta na glebie świeżo wapnowanej, dostatecznie przepuszczalnej, w stanowiskach słonecznych. Groźną chorobą wyżlinu jest rdza wyżlinowa, objawiająca się powstawaniem czekoladowobrunatnych skupień zarodników na liściach, zwłaszcza na stronie spodniej. Zwalczanie polega na posypywaniu sproszkowaną siarką. Antirrhinum majus — Wyżlin większy. Pochodzi z Europy południowej, Afryki północnej. W ojczyźnie swojej bylina, u nas roślina roczna. Wysokość 15-50 cm. Łodyga u nasady nieco zdrewniała, liście lancetowate, całobrzegie. Kwiaty duże, zebrane w szczytowe grona, barwy białej, poprzez cielistą, żółtą, pomarańczową, czerwoną do fioletowej. Kwitnie zwykle od czerwca do sierpnia włącznie, w 10 tygodni od wysiewu.