Szklarnie

Szklarnie stanowią najczęściej stosowany typ pomieszczeń przy produkcji roślin ozdobnych. Umożliwiają one wykonanie wszelkich prac związanych z uprawą roślin przez cały rok, bez względu na warunki atmosferyczne. Zapewniają one regulację temperatury i wilgotności oraz dobry dostęp światła, które to czynniki mają zasadnicze znaczenie przy uprawie roślin ozdobnych. Zależnie od temperatury, jakiej wymagają poszczególne rośliny, można rozróżniać szklarnie ciepłe, umiarkowane i zimne. Szklarnie ciepłe, w których utrzymuje się temp. powyżej 20°C, są przeznaczone dla roślin wymagających dla swego wzrostu i rozwoju wysokiej temperatury, np. niektóre paprocie, begonie, peperomie. Szklarnie ciepłe mogą być wykorzystywane do pędzenia hiacyntów, tulipanów, bzów itp. W szklarniach tych można również przyspieszać kwitnienie np. fiołków alpejskich, pierwiosnków. W szklarniach umiarkowanych, w których utrzymuje się temp. około 15°C, są uprawiane rośliny doniczkowe oraz takie rośliny, jak palmy,, fikusy itp. W szklarniach zimnych jest utrzymywana temp. poniżej 10°C. Przechowuje się w nich rośliny służące do dekoracji, rośliny mateczne oraz większość kaktusów. Wśród szklarni można również wyróżnić szklarnie trwałe i sezonowe. Zależnie od konstrukcji dachu rozróżnia się następujące szklarnie trwałe: 1. Szklarnie jednospadowe o dachu pochylonym w jedną stronę (przeważnie szklarnia ta bywa dobudowana do południowej ściany jakiegoś budynku). Ten typ szklarni obecnie zanika. 2. Szklarnie dwuspadowe o dachu składającym się z dwóch części pochylonych w przeciwnych kierunkach (wschód-zachód lub północ-południe). Jest to obecnie rozpowszechniony typ szklarni o wymiarach fundamentów: 6 X 30 m, 6 X 51 m, 9 X 30 m, 9 X 51 m i 12 X 51 m. Kąt nachylenia części dachowych wynosi 30°, rozstaw szczeblin 50-i-60 cm, wysokość ścian szklonych 2 m. Okna w ścianach bocznych i wietrzniki dachowe są umieszczone na całej długości szklarni. Te ostatnie są obecnie zastępowane przez wentylatory nawiewowo-wyciągowe, pracujące za pomocą silników elektrycznych. Jeżeli ustawia się kilka szklarni wolno stojących, należy między nimi zachować odległość równą wysokości ściany szczytowej. Zapobiega się przez to wzajemnemu zacienianiu się szklarni, stwarzając optymalne warunki oświetlenia uprawianym w nich roślinom. 3. Szklarnie blokowe składające się z zestawu kilku szklarni (np. z 3 szklarni o wymiarach 6 X 51 m, czy też o wymiarach 9 X 51 m). Szklarnie takie dzieli jedynie dach, wewnątrz nie ma pomiędzy nimi bocznych ścian, dlatego we wszystkich blokach utrzymuje się taka sama temperatura i wilgotność. Szklarnie blokowe, zwane uniwersalnymi, są najbardziej opłacalne przy uprawie roślin o podobnych wymaganiach. Koszt konstrukcji i utrzymania, w przeliczeniu na 1 m! tego typu szklarni jest najmniejszy. W szklarniach blokowych łatwiej można mechanizować pracę, a koszt ogrzewania na jednostkę powierzchni jest mniejszy. Trudno jest jednak w nich uprawiać wiele roślin o różnych wymaganiach w stosunku do temperatury i wilgotności, również warunki oświetlenia są w nich nieco gorsze niż w szklarniach dwuspadowych wolno stojących. Niezależnie od konstrukcji szklarni trwałych, do szklarni o specjalnym przeznaczeniu, wyróżniających się wielkością (a specjalnie wysokością) zalicza się palmiarnie — gromadzące na swoim terenie palmy oraz inne rośliny mocno się rozrastające, np. Ficusy, Monstery. Na terenach wystawowych natomiast spotyka się szklarnie wieżowe w kształcie walców szklanych. Postawione na małej powierzchni wznoszą się one wysoko do góry, ułatwiając gromadzenie dużej liczby roślin. Oprócz szklarni trwałych, zarówno jedno- jak dwuspadowych oraz blokowych czy też palmiarni i szklarni wieżowych, które są pokryte szkłem, coraz częściej w użyciu do upraw sezonowych, np. do produkcji chryzantem, spotyka się szklarnie sezonowe, których rusztowanie jest pokrywane zdejmowaną folią polietylenową. Szklarnie sezonowe służą do przyspieszania i zabezpieczania upraw gruntowych przed wahaniami temperatury.