Róże dla terenów zieleni

Róże należą do roślin podziwianych i uprawianych od czasów najdawniejszych. Spotykano je według wszelkiego prawdopodobieństwa już 2000 lat przed naszą erą we wspaniałych ogrodach Babilonu. Róża powszechnie uprawiana w Grecji (VI wiek p.n.e.) została mianowana królową kwiatów. Z Grecji przedostała się do Rzymu, świecąc tam triumf jako symbol miłości i radości życia. Z nastaniem chrześcijaństwa róża dostała się do ogrodów klasztornych, była tam masowo uprawiana, służyła do dekoracji ołtarzy i stanowi jak gdyby symbol miłości chrześcijańskiej. Uczestnicy wypraw krzyżowych przywozili ze wschodu do Europy nowe gatunki róż, które następnie zostały wykorzystane w XIX w. do masowych prac hodowlanych, do sztuk zdobniczych (malarstwo, modelarstwo i rzeźbiarstwo). Dzisiejsze róże ogrodowe są mieszańcami powstałymi przez wielokrotne niekiedy krzyżowanie gatunków dziko rosnących, a następnie przez dalsze krzyżowanie otrzymanych w ten sposób ras. Obecnie jest wiele tysięcy odmian róż, które zależnie od charakteru wzrostu i rodzaju kwiatów dzielimy na róże: wielkokwiatowe (jak dotąd najbardziej znane), wielokwiatowe (bukietowe — polyanty), miniatury, długopędowe (zwane inaczej pnącymi, względnie czepnymi), parkowe i botaniczne. Osobną grupę tworzą róże miniaturowe, te jednak jak dotychczas w zdobnictwie nie mają większego znaczenia. Róże można prowadzić jako krzaczaste lub jako pienne. Okulizuje- my je na róży dzikiej (szypszynie) na pędzie wyprowadzonym na żądaną wysokość. Róże najlepiej rosną na glebie piaszczysto-gliniastej, zasobnej W pokarmy, utrzymanej w należytej kulturze, to znaczy gwarantującej dostęp powietrza do korzeni oraz dostateczny zasób wilgotności. Róże źle rosną na glebie piaszczystej, suchej, jak również na glebie podmokłej, ciężkiej, nieprzepuszczalnej. Najkorzystniejszy dla róż odczyn gleby jest pH 6,5-7. Najpiękniej kwitną róże w stanowisku słonecznym, lekko zacienionym, przewiewnym (w tym przypadku mniej podlegają mączniakowi), choć również udają się w półcieniu. Stanowisko cieniste, całkowicie pozbawione słońca, nie jest dla róż przydatne, jak również nie są dobre stoki południowe, całkowicie pozbawione zacienienia, rabaty położone tuż przy południowych ścianach, kwiaty bowiem w tych warunkach nagrzewają się szybko, zmieniając barwę (blakną) i są nietrwałe. Dla tych samych przyczyn nie należy sadzić róż długopędowych przy ścianach południowych. Według doświadczeń praktyków, róże są stosunkowo odporne na wszelkie zanieczyszczenia powietrza i wiele odmian dobrze się rozwija i kwitnie np. w warunkach zagłębia węglowego. Róże są powszechnie stosowane w parkach i na zieleńcach. Spotyka się często rabaty z róż, pergole i altany obsadzone różami długopędowymi, coraz częściej, niezależnie od rabat i klombów różanych, można spotkać się z gromadzeniem róż w wydzielonych częściach parku i ogrodu, które noszą nazwę różanek czy też rozariów. Ogród różany składa się zwykle z zespołu rabat rozdzielonych ścieżkami i ujętymi w pasy trawnikowe, obsadzonych zarówno różami wielokwiatowymi (bukietowymi), jak i wielkokwiatowymi w formach krzaczastych i piennych. W różance mają również zastosowanie róże długopędowe na pergolach i w postaci girland.