Cieniowanie. Każdy budynek szklarni powinien być zaopatrzony w urządzenia umożliwiające cieniowanie. Do cieniowania szklarni służą cieniówki, sporządzane z listew drewnianych łączonych drutem, rolowane u szczytu dachu. Szklarnie można też cieniować materiałem papierowym. Zamalowywanie zewnętrznych szyb kredą lub mieszanką gliny i wapna jest mniej wskazane, gdyż zacienia szklarnie w dni pochmurne. W wypadku zastosowania jednak tego sposobu pokrywa się szyby mlekiem wapiennym za pomocą opryskiwacza. Wietrzenie. Powietrze w szklarni, na skutek intensywnego zraszania, często jest zbyt przesycone parą wodną, a w wyniku oddychania roślin pozbawione dostatecznej ilości tlenu. Z tego względu jest konieczna możliwość wymiany powietrza w szklarni i odświeżenia go. Do tego celu służą wietrzniki umieszczone po obydwu stronach górnej części dachu oraz w ścianach bocznych. Stanowią one 20-1-40% powierzchni oszklonej. Wietrzniki mogą być zastąpione przez wentylatory wyciągowo-nawiewowe. Przy wietrzeniu szklarni należy unikać gwałtownych przeciągów, które powodują nagłe zmiany temperatury w pobliżu roślin i ujemnie wpływają na ich wegetację.