Autor: kwiaciarniacasablanca.pl

W związku z występującymi w szklarniach chorobami i szkodnikami roślin, należy przygotować się do ich zwalczania. Rozróżnić można termiczne (związane z działaniem wysokich temperatur) i chemiczne (polegające na oddziaływaniu różnych preparatów) metody walki z chorobami i szkodnikami roślin. Przy stosowaniu walki termicznej ważną rzeczą jest wyposażenie szklarni w urządzenia służące do dezynfekcji gleby. Urządzeniem tradycyjnym są specjalne kotły, w których paruje się ziemię, doprowadzając do odpowiedniej temperatury. Urządzeniami nowoczesnymi są: brona parowa, widły parowe, a ostatnio elektrody elektryczne. Działanie np. brony parowej polega na wbiciu jej zębów w ziemię i połączeniu za pomocą rury z kotłem wytwarzającym parę. Zęby tej brony stanowią rurki, przez które para dostaje się do ziemi. Czynność tę wykonuje również tzw. grzebień parowy, składający się z zębów (rurek) zaopatrzonych w otworki o przekroju 3 mm, umieszczonych w odstępach 75 mm, przez które para dostaje się do ziemi. Ze środków chemicznych do dezynfekcji gleb w szklarniach są stosowane: formalina 1-procentowa, Terrafun (przeciw chorobom) i Vapam (przeciw...

Urządzenia nawadniające. Rośliny uprawiane w szklarni są podlewane za pomocą konewek, węża gumowego połączonego z hydrantem albo też — przy uprawach gruntowych w szklarniach typu blokowego — za pomocą deszczowni. Jeżeli rośliny nie znoszą zbyt obfitego zraszania, można zastosować również podziemne urządzenia nawadniające, rozprowadzające wodę za pomocą drenów umieszczonych w ziemi na głębokości około 15 cm. Urządzenia doświetlające. Przy uprawie roślin światłolubnych, w okresie jesienno-zimowym, można poprawiać warunki świetlne, stosując w szklarniach lampy jarzeniowe, nie powodujące nagrzewania się...

Cieniowanie. Każdy budynek szklarni powinien być zaopatrzony w urządzenia umożliwiające cieniowanie. Do cieniowania szklarni służą cieniówki, sporządzane z listew drewnianych łączonych drutem, rolowane u szczytu dachu. Szklarnie można też cieniować materiałem papierowym. Zamalowywanie zewnętrznych szyb kredą lub mieszanką gliny i wapna jest mniej wskazane, gdyż zacienia szklarnie w dni pochmurne. W wypadku zastosowania jednak tego sposobu pokrywa się szyby mlekiem wapiennym za pomocą opryskiwacza. Wietrzenie. Powietrze w szklarni, na skutek intensywnego zraszania, często jest zbyt przesycone parą wodną, a w wyniku oddychania roślin pozbawione dostatecznej ilości tlenu. Z tego względu jest konieczna możliwość wymiany powietrza w szklarni i odświeżenia go. Do tego celu służą wietrzniki umieszczone po obydwu stronach górnej części dachu oraz w ścianach bocznych. Stanowią one 20-1-40% powierzchni oszklonej. Wietrzniki mogą być zastąpione przez wentylatory wyciągowo-nawiewowe. Przy wietrzeniu szklarni należy unikać gwałtownych przeciągów, które powodują nagłe zmiany temperatury w pobliżu roślin i ujemnie wpływają na ich...

Aby dostęp do parapetów w szklarniach był wygodny, chodniki wzdłuż stołów powinny mieć około 80 cm szerokości. Są one zwykle wyłożone płytami betonowymi lub wysypane żwirem. W celu jak najlepszego wykorzystania wnętrza szklarni, oprócz parapetów, w jej części dachowej wiesza się półki, na których można ustawiać skrzynki’ z rozsadą. Są one dobrze oświetlone, co zapobiega zbytniemu wyciąganiu się rozsad. Jednak półki zacieniają nieco rośliny na...

W ostatnich latach stosuje się w uprawie roślin kultury hydroponiczne na podłożu z torfu ogrodniczego, ze specjalnie do tego celu przygotowanymi pożywkami. Zamiast stołów są używane w szklarniach betonowe baseny. Zbiorniki zawierające roztwory soli odżywczych powinny mieć pojemność wynoszącą 40% pojemności basenów. Przepompowywanie pożywek, konieczne dla wzbogacenia roztworu odżywczego w tlen i dla wyrównania składu i stężenia, powinno być przeprowadzane 4 razy dziennie w lecie, 1 raz dziennie w zimie. W zbiornikach roztwór odżywczy powinien być odnawiany co 2...

Niezależnie od typu szklarni musi być ona odpowiednio wyposażona wewnątrz. Wyposażenie szklarni zależy od rodzaju uprawianych w niej roślin. Parapety. Rośliny doniczkowe są uprawiane w szklarniach na odpowiednio urządzonych parapetach (stołach). W szklarniach o szerokości 3 m parapety są rozmieszczone po dwóch stronach szklarni, a szerokość ich wynosi 1,1 m każdy. W szklarniach o szerokości 6 m oprócz stołów bocznych umieszcza się stół środkowy o szerokości 2 m (dostęp do niego jest z obydwu stron). Wysokość parapetów wynosi około 1 m. Odległość ich od bocznych ścian (około 8 cm) ułatwia cyrkulację powietrza wewnątrz szklarni. Parapety mogą być stałe lub rozbierane. Są one sporządzane z desek, łat, płyt betonowych lub eternitowych. Stół wykonany z desek należy pokryć papą bitumiczną, która chroni drewno od zamoknięcia i gnicia. Parapet z betonu powinien być zaopatrzony w otwory do odpływu wody. Nogi stołów są najczęściej wykonane z rur, z kantówki lub też z kątownika. Są one rozstawione w odstępach 1-5-1,5 m. Jeżeli w szklarni urządza się mnożarkę, powinna ona być oparta o wewnętrzny mur budynku. Chodzi bowiem o gromadzenie się pod stołem mnożarki ciepła z rur grzejnych, niezbędnego do ogrzania podłoża do wyższej temperatury (25-5-30°C), sprzyjającej szybkiemu ukorzenieniu się roślin. Powierzchnię stołów służących do rozmnażania roślin należy pokryć gęstą siatką cynkową i na nią sypać warstwę piasku lub torfu. W celu stworzenia atmosfery przesyconej parą wodną, która sprzyja ukorzenieniu się sadzonek, stół tak urządzony...

Szklarnie stanowią najczęściej stosowany typ pomieszczeń przy produkcji roślin ozdobnych. Umożliwiają one wykonanie wszelkich prac związanych z uprawą roślin przez cały rok, bez względu na warunki atmosferyczne. Zapewniają one regulację temperatury i wilgotności oraz dobry dostęp światła, które to czynniki mają zasadnicze znaczenie przy uprawie roślin ozdobnych. Zależnie od temperatury, jakiej wymagają poszczególne rośliny, można rozróżniać szklarnie ciepłe, umiarkowane i zimne. Szklarnie ciepłe, w których utrzymuje się temp. powyżej 20°C, są przeznaczone dla roślin wymagających dla swego wzrostu i rozwoju wysokiej temperatury, np. niektóre paprocie, begonie, peperomie. Szklarnie ciepłe mogą być wykorzystywane do pędzenia hiacyntów, tulipanów, bzów itp. W szklarniach tych można również przyspieszać kwitnienie np. fiołków alpejskich, pierwiosnków. W szklarniach umiarkowanych, w których utrzymuje się temp. około 15°C, są uprawiane rośliny doniczkowe oraz takie rośliny, jak palmy,, fikusy itp. W szklarniach zimnych jest utrzymywana temp. poniżej 10°C. Przechowuje się w nich rośliny służące do dekoracji, rośliny mateczne oraz większość kaktusów. Wśród szklarni można również wyróżnić szklarnie trwałe i sezonowe. Zależnie od konstrukcji dachu rozróżnia się następujące szklarnie trwałe: 1. Szklarnie jednospadowe o dachu pochylonym w jedną stronę (przeważnie szklarnia ta bywa dobudowana do południowej ściany jakiegoś budynku). Ten typ szklarni obecnie zanika. 2. Szklarnie dwuspadowe o dachu składającym się z dwóch części pochylonych w przeciwnych kierunkach (wschód-zachód lub północ-południe). Jest to obecnie rozpowszechniony typ szklarni o wymiarach fundamentów: 6 X 30 m, 6 X 51 m, 9 X...

Rozróżnia się inspekty: a) gorące (temp. powyżej 20°C), są zakładane przeważnie na grubej warstwie nawozu w okresie wczesnym (styczeń, luty), b) ciepłe (temp. 15-20°C), są zakładane na cieńszej warstwie nawozu, c) umiarkowane (temp. 10-15°C), zakładane na liściach, zmiotkach itp., d) chłodne (temp. do 10°C), uzyskujące ciepło jedynie z promieniowania słonecznego. Przy zakładaniu inspektu należy zdać sobie sprawę, z jakiego sposobu ogrzewania będzie się korzystać. Źródłem ciepła, zarówno dla jednospadowych skrzyń inspektowych, jak i dla skrzyń belgijskich, może być energia świetlna słońca (wystarczająca tylko w cieplejszej porze roku) oraz inne źródło ogrzewania. Rozróżnia się ogrzewanie biologiczne, gdzie ciepło powstaje w wyniku rozkładu materii organicznej pod wpływem drobnoustrojów, materiałem tu stosowanym jest najczęściej nawóz koński, materiałem zastępczym mogą być liście, kurz wełniany i bawełniany, zmiotki uliczne, różne łęciny i resztki roślinne, trociny i odpowiednio spreparowana słoma, oraz ogrzewanie techniczne kanałowe, wodne lub parowe, a także za pomocą elektryczności i gazu. Przy korzystaniu z ogrzewania biologicznego należy pamiętać, że świeży nawóz organiczny można mieszać z liśćmi, grzeje on wtedy nie tak silnie, ale dłużej. Jeżeli nawóz koński brany ze stajni jest gorący, od razu przystępuje się do zakładania inspektu. Jeżeli jest zimny, zrzuca się go na stos wysokości do 1,5 m, luźno ułożony i okrywa starymi matami. Po kilku dniach z nawozu zacznie się wydobywać para. Na skutek rozkładu materii organicznych przez bakterie tlenowe wytwarza się ciepło. Do założenia skrzyni 5-okiennej inspektu...