Miesiąc: listopad 2017

Strączkowe

Lathyrus odoratus — Groszek pachnący. Pochodzi z Sycylii. Dorasta do wysokości 1-2 metrów. Łodyga wiotka, kanciasta, liście pierzaste, z jedną parą listków, nieco owłosione, pojedyncze listki eliptyczne. Kwiaty motylkowe, pachnące, duże, w gronach lub po kilka, osadzone na sztywnych szypułkach, często do 50 cm długich. Barwy kwiatów od białej poprzez łososiową, różową w różnych odcieniach, czerwoną, aż do ciemnolila lub niebieskiej. Groszek pachnący uprawia się głównie na kwiat cięty. Groszek pachnący wysiewa się w początkach kwietnia, a nawet w końcu marca na zagony pasowo, wzdłuż pasów rozciąga się druty, do których rośliny się czepiają. Pas stanowią dwa rzędy w odstępach 20 cm, a między pasami stosuje się odległość około 80 cm. W rzędach wysiewa się nasiona w odstępach 5 cm, następnie je przerywa. W celu przyspieszenia kwitnienia groszków można je wysiać do doniczek w szklarni lub inspekcie już w lutym, a następnie wysadzić na zagony w odstępach 20 cm. Groszek pachnący udaje się na przeciętnych glebach ogrodowych, zasobnych w wapń, wymaga on jednak obfitego nawożenia, szczególnie fosforowo-potasowego. Źle rośnie na glebach podmokłych, jak również na bardzo suchych. Odczyn gleby, na której groszek dobrze rośnie, powinien wynosić pH 6,5-7,5. Z chwilą gdy groszek wyrośnie do 15 cm, uszczykuje się pędy ponad liśćmi, by spowodować rozkrzewienie się roślin. Dalsze zabiegi pielęgnacyjne polegają na odchwaszczaniu, spulchnianiu zagonów i zraszaniu w okresie suszy. Pożądane jest wyściełanie międzyrzędzi rozłożonym obornikiem spod inspektów. Uprawiany u...

Czytaj więcej

Makowate

Papaver somniferum — Mak lekarski. Pochodzi z wschodnich rejonów Europy południowej. Wyrasta do wysokości 120 cm. Liście podłużnie jajowate, nie podzielone, ostro ząbkowane, niebieskawe. Kwiaty średnicy do 10 cm, od białych do ciemnopurpurowych, kwitną w czerwcu—sierpniu. Mak lekarski, jak zresztą wszystkie maki roczne, wysiewa się jak najwcześniej na wiosnę (w marcu, początkach kwietnia), wprost na grzędy kwiatowe, stosując odstępy między rzędami 30 cm, zaś w rzędach dwukrotne przerywanie, pozostawiając ostatecznie rośliny w odległościach 20-1-30 cm. Nasiona maku lekarskiego są drobne, 1 g zawiera około 2000 nasion, przy wysiewie miesza się je z piaskiem. Mak wymaga gleb ciężkich, żyznych, zasobnych W wapń. Mak jest ozdobny z dużych, barwnych kwiatów, które nie nadają się na kwiat cięty, ale pięknie kontrastują z zielenią trawników albo na rabatach wśród innych kwiatów. Najbardziej efektowny jest mak lekarski pełny P. somniferum var. paeonieflorum — mak lekarski piwoniowy. Lobularia maritima (Alyssum maritimum) — Smagliczka nadmorska. Roślina dorastająca do wysokości 30 cm, o łodydze płożącej, liściach lancetowatych, kwiatach białych, miodowo pachnących, drobnych, zebranych w gronach. Kwitnie od czerwca do późnej jesieni. Smagliczkę wysiewa się wprost do gruntu w kwietniu—maju, najczęściej na obrzeżenia rabat kwiatowych (1 g zawiera ok 2500 nasion). Smagliczka rośnie dobrze na każdej glebie, w stanowisku słonecznym. Kwitnie bardzo obficie, wysiewa się sama, toteż po roku uprawy można ją spotkać wszędzie dokoła, jeżeli nie przytnie się pędów po pierwszym przekwitnięciu. Odstępy rzędów powinny wynosić 10-15...

Czytaj więcej

Goździkowate

Gypsophila elegans — Łyszczec wytworny. Pochodzi z Kaukazu i Azji. Roślina o wysokości 30-50 cm, używana jako materiał bukieciarski. Łodygi cienkie, sztywne, wzniesione, silnie rozgałęzione. Liście lancetowate, kwiaty drobne średnicy do 1 cm, białe, różowawe lub czerwonawe, w wiechowatych rozpierzchłych kwiatostanach. Kwitnie w czerwcu i lipcu, w 10-12 tygodni od wysiewu, dostarczając w tym czasie materiału na wiązanki, często jako dodatek do innych kwiatów. Kwiatostany cięte zasychając zachowują przez długi czas swoją barwę. Łyszczec wysiewa się w marcu i kwietniu, bezpośrednio na grzędy (1 g zawiera ok. 1200 nasion), a następnie przerywa, dając odstępy między rzędami 20-30 cm, w rzędzie 10-15 cm. Łyszczec rośnie dobrze na glebach suchych, wapiennych, wymaga stanowiska...

Czytaj więcej

Portulakowate

Portulaca grandijlora — Portulaka wielkokwiatowa. Pochodzi z Argentyny i Brazylii. Roślina mięsista, o łodygach płożących, liściach równowąskich, przypominająca byliny gruboszowate. Kwiaty różnobarwne, duże, o średnicy 4-6 cm, pojedyncze, półpełne lub pełne, zamykające się na noc i w pochmurne dni. Nasiona wysiewa się na miejsca stałe w maju—czerwcu (1 g zawiera 7000 nasion), przysypuje lekko piaskiem i uklepuje ziemię. Czas kiełkowania ok. 2 tygodni. Kwitnie po upływie 10-12 tygodni od chwili siewu. Portulaka wymaga stanowiska słonecznego, gleby lekkiej, ciepłej, przepuszczalnej, dobrze znosi suszę, może rosnąć nawet na suchych piaskach. Portulaka jest stosowana w ogrodach skalnych, na obwódki rabat, często też wysiewa się ją rzutowo na...

Czytaj więcej

Cynia

Zinnia elegans — Cynia wytworna. Pochodzi z Meksyku. Rośliny o wysokości 30-100 cm. Łodyga prosta, wzniesiona, sztywna, liście naprzeciwległe, sercowatojajowate, siedzące, obejmujące łodygę. Koszyczki kwiatowe duże, średnicy 5-12 cm. Kwiaty języczkowe u typu purpurowe, u licznych odmian różnobarwne (od białych poprzez różowe, czerwone, żółte, pomarańczowe do fioletowych, często w kredowych odcieniach). Kwitną od czerwca do jesieni. Cynie rozmnaża się z siewu (1 g zawiera 100-550, a drobnokwiatowych do 200 nasion). Nasiona sieje się w początku kwietnia, w ciepłym inspekcie. Siewki pikuje się, a gdy podrosną, sadzi w końcu maja, gdy już minie obawa przymrozków, na rabatach lub kwietnikach, w odległościach 25-40 cm. Cynie wymagają gleb próchniczych, dostatecznie wilgotnych, stanowisk ciepłych, słonecznych. Dobrze znoszą przesadzanie nawet podczas kwitnienia. Cynie, choć sztywne, są bardzo malownicze z kwiatów barwnych, pełnych, osadzonych na wysokich łodygach. Uprawia się je głównie na kwiat cięty, choć tworzą również ładne rabaty. Odmiany cynii można podzielić na wiele grup, z których 4 są u nas jak dotąd znane w uprawie: 1. pełnokwiatowe daliowe: „Golden Dawń, ,Illumination’, ,Levendel’, ,Meteor’, ,Oriola’, .Purple Prince’, .Scarlet Flame’, ,Wills Rogers’; 2. pełne chryzantemowe: ,Blase’, ,Eskimo’, .Floradale Scarlet’, ,Sussy Boy’; 3. wczesne pełnokwiatowe praecox: ,Fandago’, ,Gypsy’, .Fiesta’, .Padre’; 4. cynie drobne liliput: ,Salomon Gen’, ,Valencia’, Ciemnoszkarłatne, Zlotopo- marańczowe. Najpiękniej jednak wyglądają odmiany mieszane, utrzymane w danej...

Czytaj więcej

Aksamitka

Rośliny roczne, wyróżniające się charakterystyczną, nie przez wszystkich łubianą wonią. Łodygę mają sztywną, wzniesioną, liście naprzeciwległe, przeważnie pierzastodzielne, rzadziej piłkowane, koszyczki kwiatowe osadzone pojedynczo na długich szypułkach, czasem zebrane w baldachogrona. W koszyczkach kwiaty języczkowe żółte, pomarańczowe lub brunatnoczerwone. Aksamitki rozmnaża się z wysiewu nasion w marcu—kwietniu w chłodnym inspekcie lub na rozsadniku (1 g zawiera 350 nasion, wschody trwają 1-2 tygodni, nasiona zachowują siłę kiełkowania przez 4 lata). Siewki pikuje się, a gdy podrosną, wysadza na rabaty, kwietniki albo na obwódki (odmiany niskie), w odległościach 20-40 cm, zależnie od wysokości odmiany. Przesadzanie znoszą dobrze. Aksamitki rosną dobrze na każdej glebie, są odporne na suszę, wymagają stanowisk słonecznych. Wartość ozdobną stanowią jaskrawe, słoneczne barwy oraz długotrwałe kwitnienie. Tagetes erecta — Aksamitka wzniesiona. Pochodzi z Meksyku. Wysokość 40-75 cm. Łodyga sztywna, gładka, rozgałęziona, liście pierza- stodzielne, koszyczki kwiatowe żółte, osadzone pojedynczo na szypuł- kach, średnicy 84-10 cm, kwitnie od lipca do jesieni. Najcenniejsze z odmian pełnokwiatowych to: ,Clinton’, ,Frills’, .Indian Chief’, ,Orange Climax’, ,Real Goid’, ,Smiles„ ,Gołd’, .Yellow Cli- max’. Tagetes patula — Aksamitka rozpierzchła. Pochodzi z Meksyku. Gatunek podobny do poprzedniego, niższy, ma zazwyczaj koszyczki kwiatowe osadzone na dłuższych szypułkach, kwiaty języczkowe żółte z purpurową plamą u nasady lub ciemnobrunatne z żółtym brzeżkiem, kwitną także od lipca do jesieni. Powszechnie sadzi się odmiany karłowe o wysokości 20 cm, jak T. patula var. nana w odmianach oraz T. patula var....

Czytaj więcej

Starzec

Senecio cineraria (Cineraria maritima) — Starzec nadmorski (S. popielny, tzw. mrozy). Pochodzi z krajów śródziemnomorskich. W swojej ojczyźnie bylina lub podkrzew, u nas roślina roczna. Łodyga u dołu rozgałęziona, wraz z liśćmi biało filcowato owłosiona, liście głęboko wcinane, ogonkowe. Kwiaty żółte, w koszyczkach zebranych w baldachogrona, kwitnie w drugim roku od wysiewu. Starzec nadmorski jest rozmnażany przez siew w kwietniu w inspekcie. Siewki pikuje się, w maju wysadza na obwódki kwietników, w odległości 20 cm, lub na zagony w szkółce, z której jesienią przesadza się do doniczek. Roślina znana pod nazwą mrozów do zdobienia grobów na cmentarzach, ceniona z ozdobnych liści. Rośnie dobrze w każdej prawie ciężkiej glebie, w stanowisku...

Czytaj więcej

Santolina

Obejmuje podkrzewy i krzewy o liściach skrętoległych, wąskolancetowatych, wonnych. Kwiaty tylko rurkowe, w niewielkich koszyczkach osadzonych pojedynczo na długich szypułkach, w barwach żółtej lub białej. Santolina chamaecyparissus (S. incana, S. tomentosa) — Santolina cyprysikowata. Pochodzi z Europy południowej. W ojczyźnie podkrzew do 50 cm wysokości. U nas roślina roczna, dywanowa, zimozielona, o łodydze rozgałęzionej, wraz z liśćmi filcowato owłosionej. Liście równowąskie, osadzone na gałązkach w czterech rzędach. Kwiatostany żółte, mało dekoracyjne. Kwitnie od lipca do jesieni. Santolinę rozmnaża się wiosną przez sadzonkowanie, wysadza do gruntu w maju w odstępach do 10 cm, czyli około 100 sztuk na 1 m2. Dobrze rośnie na przeciętnej glebie ogrodowej, ale- w stanowisku słonecznym. Stosowana jako roślina obwódkowa lub kwietnikowa, ozdobna z liści barwy...

Czytaj więcej

Najnowsze komentarze

    Poczta kwiatowa, kwiaciarnia Włocławek

    Polecamy:

    Casablanca Chopina

    Porady wnętrzarskie