Łyszczec

Gypsophila paniculata — Łyszczec wiechowaty (Gipsówka). Pochodzi z Kaukazu i Europy wschodniej. Wysokość 80-120 cm. Kwiaty drobne, łatwo zasuszające się, w rozgałęzionych wdechach. Kwitnie w czerwcu do sierpnia. Kwiaty przeważnie jasnoszarej barwy, ustępują białym kwiatom odmian pełnych i półpełnych, mają charakter ozdobny, stosuje się je w bukieciarstwie. Łyszczec wiechowaty jest rozmnażany z siewu, sadzonek, a odmiany najcenniejsze przez szczepienie na siewkach. Łyszczec wiechowaty jest niezwykle wytrzymały na suszę i złe warunki glebowe. Może rozwijać się pomyślnie przez kilkanaście lat na zachwaszczonych i wysychających latem trawnikach ogrodowych, gdyż sięga grubym korzeniem palowym w głąb. Lubi gleby wapienne, stanowisko słoneczne. Uprawia się go na osobnych zagonach jako rośliny bukieciarskie. Z odmian na uwagę zasługują: G. paniculata .Plena’ — o kwiatach białych, pełnych, oraz G. paniculata .Bristol Fairy’ — odmiana amerykańska, jasnoszara. Gypsophila repens — Łyszczec rozesłany. Pochodzi ze środkowej Europy (Polska). Wysokość 20 cm. Kwiaty drobne, białe i różowe, ukazują się w ciągu lata w czerwcu do sierpnia, gdy liczba roślin skalnych jest niewielka. Łyszczec rozesłany jest rozmnażany z nasion i sadzonek. Sadzi się go w odstępach 30-50 cm. Rośnie dobrze na glebach wapiennych. Lubi stanowisko słoneczne. Dzięki grubym korzeniom palowym dobrze znosi suszę. Zastosowanie ma jako roślina skalna w małych i większych ogrodach, na murkach kwiatowych, do wypełnienia szczelin w płytach (chodnikach). Dobrze wygląda w zestawieniu z silniej rosnącymi goździkami i rozchodnikami. Z odmian wymienić należy: G. repens .Monstrosa’ — mieszaniec o bujniejszym wzroście, dorastający do 40 cm, daje dużo czysto białych kwiatów w luźnych wiechach oraz ,Rosenelf o kwiatach jasnoróżowych.