Miesiąc: listopad 2017

Coleus blumei — Koleus Blumego. Pochodzi z Jawy. Wyrasta do wysokości 50-80 cm. Ze względu na barwne liście uprawiany jako roślina kwietnikowa. Liście rozmieszczone naprzeciwległe, kształtu jajowatego, ostro zakończone, z brzegu grubo piłkowane, rozmaicie zabarwione, z przeważającymi barwami: purpurową, czerwoną i żółtą, często wielobarwne. Spotykane są odmiany o liściach równowąsko-lancetowatych oraz pierzastosiecznych. Rozmnażamy go z nasion lub częściej, dla zachowania typu, przez, sadzonki z roślin wykopanych w jesieni z gruntu i przechowanych w szklarni. Sadzonki szybko się ukorzeniają. Po wytworzeniu korzeni sadzi się je pojedynczo do małych doniczek, po czym umieszcza w ciepłym inspekcie. Rozmnażanie z siewu wymaga więcej czasu. Wysiewy lutowe i marcowe rozpikowuje się w końcu marca, w kwietniu, na kwietniki wysadza w końcu maja, w początkach czerwca, w odległości 25-4-30 cm. W celu wywołania silniejszego rozgałęzienia konieczne jest uszczknięcie wierzchołków pędów. Koleusy lubią ziemię żyzną, próchniczno-gliniastą, zasobną w wilgoć, stanowisko słoneczne, gdyż tylko na słońcu liście mają intensywne zabarwienie. Z polecanych na kwietniki odmian należy wymienić: C. blumei ,Bien Venu’, C. blumei ,Crimson Velvet’, C. blumei .Goldweig’,, C. blumei...

Pochodzi z Ameryki Południowej. Rośliny zielne lub podkrzewy o liściach naprzeciwległych, rozmieszczonych nakrzyżlegle lub po trzy w okółkach. Kwiaty zebrane w gęste, jak gdyby skłócone kłosy, przypominające wyglądem niewielkie baldachy, o przeróżnych barwach. Werbeny rozmnaża się przez siew do skrzynek w marcu, skrzynki wstawia do ciepłego inspektu (w 1 g znajduje się około 400 nasion, nasiona zachowują siłę kiełkowania 2 lata, kiełkują nierównomiernie 2-3 tygodni). Po wzejściu siewki pikuje się da doniczek względnie do inspektu, w maju wysadza do gruntu z doniczek, często już kwitnące rośliny, w odległości 25 cm roślina od rośliny. Odmiany cenne można rozmnażać przez sadzonkowanie. Werbeny nie są wybredne na glebę, rosną dobrze na każdej, z tym że do ich obfitego kwitnienia przyczynia się nawożenie pogłówne. Wymagają zdecydowanie stanowiska słonecznego. Verbena hybrida — Werbena ogrodowa. Mieszaniec pani gatunków. Gatunek najbardziej cenny do wysadzania na kwietniki albo na rabaty kwietnikowe lub obwódki. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Do wysadzania na kwietniki jest polecana V. hybrida .Compacta’ — Werbena ogrodowa odm. zwarta, o wysokości do 20 cm, o kwiatach jednobarwnych, białych, purpurowych w odcieniach niebieskim, różowym lub Z tak zwanym jaśniejszym czy ciemniejszym oczkiem. Verbena venosa (V. rigida) — Werbena żyłkowana. Wyrasta do wysokości 25-40 cm. Łodygi wzniesione, czworokątne, kutnerowato owłosione, liście obejmujące łodygę, owalnolancetowate, grubo ząbkowane, z wierzchu szorstko owłosione, kwiaty lila lub niebieskawofioletowe, zebrane początkowo w główkowato skupione, później wydłużone kłosy. Kwitnie od czerwca do...

Heliotropium peruvianum (H. arborescens) — Heliotrop peruwiański. Pochodzi z Peru. W ojczyźnie swojej podkrzew dorastający do 1 m, u nas roślina zielna, wysokości 20 cm, o łodygach wzniesionych, liściach owalnie lancetowatych, pomarszczonych, kwitnący od czerwca do jesieni. Kwiaty barwy fioletowej, w płaskich baldachogronach, o średnicy 15 cm, z niezwykle silnym zapachem, przypominającym wanilię. Heliotrop jest rozmnażany zazwyczaj z sadzonek, gdyż z siewu wykonanego w marcu otrzymuje się materiał niewyrównany. W rośliny mateczne należy zaopatrzyć się jesienią, z egzemplarzy wysadzonych z gruntu. Sadzonki wykonuje się wczesną wiosną (luty—marzec), do gruntu wysadza się je dopiero, gdy minie obawa przymrozków wiosennych (maj), do gleby lekkiej, próchnicznej, niepodmokłej, ale zasobnej w wilgoć. Sadzi się w odstępach 20-25 cm, czyli 20 sztuk na 1 m2. Heliotrop stosuje się jako drugie obsadzenie kwietników. Z odmian najbardziej polecanych należy wymienić: H. peruvianum ,Gruppenkónigin’ i H. peruvianum ,Marinę’ — obydwie...

Begonie są to u nas rośliny zielne o liściach pojedynczych, niesymetrycznych. Rośliny są rozdzielnopłciowe, kwiaty zebrane w podbaldachy. Begonie można podzielić na dwie grupy zależnie od zastosowania: 1. Begonie kwietnikowe: Begonia gracilis, Begonia semperflorens, Begonia tuherhyhrida. 2. Begonie szklarniowe: a. ozdobne z liści: Begonia rex, Begonia metallica, Begonia ricinifolia; b. ozdobne z kwiatów: Begonia Gloire de Lorraine, Begonia hiemalis; c. ozdobne z liści i kwiatów: Begonia corallina, Begonia bismarckii. Begonie kwietnikowe są rozmnażane z siewu, choć jest możliwe również sadzonkowanie wierzchołków pędów na wiosnę. Nasiona wysiewa się od stycznia do lutego, zależnie od gatunku, do płytkich skrzynek lub misek, w ziemię liściową z domieszką miału torfowego i piasku. Są one niezwykle drobne, 1 g zawiera około 200 000 nasion. Wysiewa się je rzutowo na powierzchnię, po przemieszaniu z piaskiem, przykrywa szybkami i umieszcza w szklarni o temperaturze 20°C. Po wzejściu nasion rośliny rozpikowuje się za pomocą widełek, po raz pierwszy w odstępach 2 cm, po raz drugi co 4 cm. Rozpikowane siewki należy podlewać umiarkowanie, nadmiar wody powoduje bowiem występowanie grzybów, które wywołują masowe wypadanie siewek. Dostatecznie rozrośniętą rozsadę przesadza się do inspektów, około 160 sztuk pod okno inspektowe. W początkach czerwca rośliny można sadzić na kwietniki, do gleby lekkiej, próchnicznej, o odczynie lekko kwaśnym. Begonie lubią stanowisko słoneczne. Przy rozmnażaniu z sadzonek rośliny mateczne przechowuje się przez zimę w szklarni w temperaturze 8-10°C, a na wiosnę wykonuje sadzonki...

Rośliny o kwiatach zebranych w kuliste baldachy. Pelargonie są rozmnażane przez sadzonkowanie. Po ukorzenieniu się są przesadzane do doniczek w ziemię inspektową, z których wysadza się je dopiero w drugiej połowie maja do gruntu na rabaty kwiatowe, do skrzynek balkonowych albo do pojemników kwiatowych, w stanowiska Słoneczne, do żyznych gleb ogrodowych. Przed nastaniem przymrozków pelargonie należy wyjąć z ziemi i po oczyszczeniu z zeschniętych liści i kwiatów przenieść do chłodnych pomieszczeń o temperaturze 8-10°C, podczas zimy podlewanie trzeba ograniczyć. Przechowywane rośliny kilkakrotnie należy oczyszczać z zasychających liści i kwiatów. Pelargoniom można nadawać dowolne formy przez odpowiednie cięcie. Choroby i szkodniki. Szara pleśń jest chorobą spotykaną najczęściej w zimnych, wilgotnych, słabo przewietrzonych szklarniach. Powoduje ona gnicie sadzonek u nasady. Zwalczanie polega na opryskiwaniu środkami miedziowymi, powtarzanym w odstępach parotygodniowych. Do najczęściej występujących szkodników należą mszyce oraz mączlik szklarniowy, pospolicie zwany białą muszką. Zwalczanie ich polega na opryskach środkami fosforoorganicznymi, np. Anthio. Pelargonium x hortorum — Pelargonie rabatowe. Mieszańce powstałe z krzyżówek P. zonale z innymi. Pędy wzniesione, liście długoogonkowe, nie podzielone, o brzegu falistym, z mniej lub bardziej wyraźnym ciemnozielonym lub w różnych odcieniach czerwieni pierścieniem widocznym na górnej stronie blaszki liściowej. Znanych jest wiele odmian o kwuatach pojedynczych lub pełnych, barwy białej, różowej, cielistej, ceglastej i czerwonej. Z najbardziej znanych wymienić należy: .Meteor’ — szkarłatna, pojedyncza, ,Rubin’ — cynobrowoszkarłatna, pełna, .Jadwiga’ — różowołososiowa, pełna, .Amundsen’ — cielista, pojedyncza, .Beautś...

Rodzina Crassulaceae — Gruboszowate. Echeveria — Echeweria. Roślina o liściach szerokojajowatych skupionych w przyziemną różyczkę. Zastosowanie ma w ogródkach skalnych. Rozmnaża się ją przez siew, podział roślin lub sadzonkowanie. Sadzonki ukorzeniają się po upływie 4 tygodni. Udaje się w glebie liściowej lub inspektowej z dodatkiem gliny. W przypadku często pojawiającej się rdzy, należy opryskiwać Miedzianem 50. Rodzina Geraniaceae — Bodziszkowate. Do rodziny Geraniaceae należą zioła roczne lub trwałe, o liściach skrętoległych, dłoniastodzielnych. Jedynym rodzajem pospolicie stosowanym na kwietniki sezonowe i do upiększania balkonów w lecie jest...

Mesembryanthemum — Przypołudnik. Rzadko spotykana roślina ozdobna, przeważnie o liściach mięsistych, niekiedy walcowatych, zakończonych na szczycie kopulasto. Większość gatunków przypołudników (kwitną w pełnym słońcu — stąd nazwa) rośnie na gorących pustyniach południowej Afryki, na Wyspach Kanaryjskich, w Kalifornii. Znanych jest 400-500 gatunków, z których jedynie niektóre nadają się do wysadzania w lecie do gruntu. Znajdują zastosowanie jako roślina obwódkowa lub przy obsadzaniu ogrodów skalnych. Do gatunków tych zaliczamy Mesembryanthemum crystallinum — ma płożące pędy, pokryte dużymi przejrzystymi brodawkami przypominającymi kryształki lodu. Gatunki szklarniowe przypominają kamienie. Rośliny przypołudnikowate są rozmnażane głównie przez siew, choć można również przez sadzonki i podział. Sadzonki przetrzymuje się przez pewien czas. na powietrzu, aby rana zaschła. Nasiona są bardzo drobne, to też najlepiej wysiewać je do skrzynek, w ziemię piaszczystą, przy czym ze względu na drobne ich rozmiary nie przysypuje się ich ziemią, lecz po zwilżeniu przykrywa skrzynki szybkami z cienkiego szkła. Nasiona kiełkują nierównomiernie, czasem po upływie roku. Szyby zdejmuje się po wykiełkowaniu, a następnie rozsadza się rośliny. Przypołudnikowate wymagają gleb piaszczystych i suchego...

Pochodzi z ciepłych rejonów Afryki, Ameryki i Azji. W naszych warunkach rodzaj ten obejmuje rośliny roczne, o liściach rozmieszczonych skrętolegle. Kwiaty zebrane w kłosy lub gęste grzebienie na szczycie staśmionej łodygi. Rośliny rozmnażane z siewu. Nasiona są wysiewane w marcu w szklarni, 1 g zawiera 1200 nasion. Czas kiełkowania od chwili wysiewu wynosi 84-10 dni. Nasiona zachowują siłę kiełkowania przez 2-3 lat. Siewki przesadza się przynajmniej jeden raz do ciepłego inspektu. Do gruntu na kwietniki wysadza się rośliny w czerwcu, w glebę o dobrej strukturze, pulchną, próchniczą, w odstępach 20 cm (odmiany niskie), czyli 25 sztuk na 1 m2. Wymagają one stanowiska słonecznego, obfitego podlewania oraz zasilania podczas wzrostu nawozami płynnymi. W celu otrzymania nasion najbardziej typowe okazy sadzi się do inspektu, osłaniając oknami w czasie pogody deszczowej. Stosowane na kwiat cięty długo trzymają się w wodzie. Kwietniki obsadza się odmianami niskimi. Ze znanych na świecie 30 gatunków u nas są stosowane dwa. Celosia cristata — Celosia grzebieniasta (grzebieniatka). Rośliny wysokości 15-40 cm, szczyty pędów łącznie z kwiatostanami tworzą jak gdyby koguci grzebień barwy żółtej, czerwonej lub fioletowej. Cennymi .odmianami na kwietniki są: C. cristata ,Nana Empress’, C. cristata ,Nana kermesina Toreador’. Celosia plumosa — Celosia pierzasta. Rośliny wysokości 30-100 cm, pędy wyprostowane, rozgałęzione, kwiatostany kłosowate, osadzone na wierzchołkach łodyg, tworzą tam gęste piramidalne wiechy barwy białej, żółtej, czerwonej i fioletowej. Kwitną od połowy lata do późnej jesieni. Najcenniejszą...