Lilium croceum — Lilia szafranowa. Pochodzi z Europy południowej. Wysokość 40-70 cm. Kwiaty szafranowożółte i pomarańczowe, zebrane na szczycie pędu, zwrócone kielichami ku górze. Liście lancetowate, rozmieszczone wokół pędu od dołu ku górze, kończą się na kilka centymetrów przed kwiatostanem. Gatunek najwcześniej kwitnący, nie pachnie. Lilię szafranową rozmnaża się z cebul wytwarzanych na rozłogach. Nie tworzy cebulek w pachwinach liści. Łatwa w uprawie. Na ogół dobrze znosi nasze zimy. Sadzi się ją w rozstawie 30X30 cm, na rabaty bylinowe, skupiny ogrodowe. Lilium henryi — Lilia Henry’ego. Pochodzi z Chin. Wysokość ok. 180 cm. Kwiaty pomarańczowożółte, z odchylonymi płatkami, dość duże, zwisające, po 15-20 w jednym kwiatostanie. Kwitnie późno, w sierpniu lub wrześniu. Pomimo swego pochodzenia dość wytrzymała, dobrze znosi przeciętne warunki naszych zim. Lilię Henry’ego rozmnaża się z odrostów i z nasion, które jednak u nas nie zawsze dojrzewają. Sadzić należy wiosną. Dobrze rośnie w glebie próchniczno-piaszczystej, nieco wapiennej, nie lubi stanowisk podmokłych. Lepiej znosi suszę od innych lilii. Stosować należy w grupach parkowych i na grzędach bylinowych w rozstawie jak L. candidum.