Lilium tigrinum — Lilia tygrysia. Pochodzi z Chin, Japonii, Korei. Wysokość 80-150 cm. Najbardziej rozpowszechniona u nas lilia. Kwiaty pomarańczowoczerwone, nakrapiane czarnymi centkami, zebrane na wierzchołkach łodyg w groniastych kwiatostanach. Liście szerokolancetowate. Kwitnie w lipcu—sierpniu. Lilię tygrysią rozmnaża się łatwo z cebulek przybyszowych, powstających w pachwinach liści na łodydze. Na mróz odporna całkowicie. Sadzić należy w grupach jednorodnych w parku lub na rabatach bylinowych, w zestawieniu z wysokimi bylinami, w odległości 25-40 cm. Z odmian na uwagę zasługują: L. tigrinum ,Fortune!’ oraz L. tigrinum ,Splendens. Lilium willmottiae — Lilia Willmotta. Pochodzi z Chin. Wysokość 100-200 cm. Tworzy luźne i wiotkie grona kwiatowe, po 5-20 niewielkich kwiatów lśniących, czerwonych lub pomarańczowych, przeważnie czarno lub brązowo nakrapianych. Kwitnie w lipcu—sierpniu. Lilię Willmotta rozmnaża się z nasion i z cebul przybyszowych, kwitnie w drugim roku od wysiewu. Najlepiej rośnie w półcieniu między krzewami podtrzymującymi jej wiotkie pędy. Wymaga, jak większość lilii, głębokich próchnicznych gleb, prawdopodobnie lubi też gleby wapienne. Z odmian na uwagę zasługują: L. willmottiae ,Improved’, okazalsza od typu, sadzi się ją w rozstawie 30X40 cm.