Choina

Choiny są to drzewa zimozielone, o różnych kształtach koron. Pędy mają cienkie, często zwisające. Oś drzewa słabo zaznaczona. Wierzchołek zwykle przewisły. Kora na pniu podłużnie spękana, ciemna. Igły krótkie, z białymi paskami, o brzegach niekiedy piłkowanych, na wierzchołku tępe, z wcięciem lub zaostrzone. Drzewa jednopienne, kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone na całym drzewie. Szyszki małe, zwisające. Nasionko ze skrzydełkiem. Choiny rosną na różnych typach i rodzajach gleb, dostatecznie wilgotnych, w klimacie chłodnym, przy znacznej wilgotności powietrza. Odporność na mróz u poszczególnych gatunków różna. Choiny są zwykle rozmnażane przez siew, odmiany przez szczepienie na typie. Choiny mają zastosowanie głównie w dużych parkach jako pojedyncze okazy lub małe grupy, odmiany małe w ogródkach przydomowych. Tsuga canadensis — Choina kanadyjska. Pochodzi z północno-wschodnich i wschodnich St. Zjedn. Am. oraz z Kanady. Wysokość 15-S-20 m (w ojczyźnie do 30 m). Średnica korony 10-15 m. Korona szerokostożkowata, z przewisłym wierzchołkiem, lekka w budowie, strzała zbieżysta. Kora na pniu brązowoczarna, o długich bruzdowatych spękaniach. Konary grube, nieliczne, ustawione pod ostrym kątem do osi drzewa, rozmieszczone zwykle w dolnych partiach drzewa, wychylające się na boki. Gałązki cienkie, zwisające, podkreślają lekką budowę drzewa. Pędy młode barwy żółtawoszarej, owłosione. Pączki kulistojajowate, brązowawe. Igły płaskie, długości 0,5-l,5 cm, szersze u dołu, zwężające się ku wierzchołkowi, tępo zakończone lub z małym wcięciem, często zaokrąglone lub niekiedy zaostrzone na brzegach, drobno piłkowane, od góry ciemnozielone, z zagłębieniem wzdłuż nerwu głównego, od spodu z dwoma białymi paskami, jasnozielonymi brzegami, krótkim ogonkiem u nasady. U choiny występuje różna długość igieł na pędzie, przy tym osadzone są ogonkami na małych podstawkach, dość nieregularnie, część na boki, część ku przodowi lub prostopadle do pędu, niekiedy wręcz odwrócone dolną stroną ku górze. Ta nieregularność osadzenia igieł jest dla choiny charakterystyczna i należy do głównych cech rozpoznawczych. Szyszki długości l,5-2 cm, jajowate, jasnobrązowe, miękkie w dotyku, zwykle liczne, zwisają i dojrzewają w pierwszym roku. Nasiona bardzo małe, jasnobrązowe, ze skrzydełkiem. Wymagania odnośnie wilgotności powietrza i gleby dość duże. Choina jest drzewem odpornym na mróz, lecz podobnie jak inne iglaste, nie znosi suchych mroźnych wiatrów, które powodują brązowienie i opadanie igliwia. Na zanieczyszczenia atmosferyczne i klimat miasta mało odporna, w tych warunkach rośnie słabo, igliwie żółknie i opada, a drzewo ma chorobliwy wygląd. Choina ta, obok cisa, najlepiej znosi ocienienie, co ma duże znaczenie przy nasadzeniach parkowych. Sadzić ją zatem można w osłonie innych drzew, możliwie w wilgotnych stanowiskach, w sąsiedztwie zbiorników wodnych. Doskonale znosi ona strzyżenie, dlatego też nadaje się na żywopłoty i różne figury geometryczne w kompozycjach regularnych, Trzeba jednak pamiętać o niekorzystnym wpływie mroźnych wiatrów i elementów strzyżonych nie formować na otwartej przestrzeni.