Aster

Callistephus chinensis — Aster chiński. Pochodzi z Chin i Japonii. Roślina roczna, wysokości 10-60 cm, łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się, liście owalne lub trójkątnie jajowate, grubo ząbkowane, wraz z łodygą rzadko wełniście owłosione. Koszyczki kwiatowe różnej wielkości i barwy. Kwitnie od końca lata do późnej jesieni. Astry wysiewa się w końcu marca lub na początku kwietnia, w inspekcie lub na rozsadniku (1 g zawiera ok. 500 nasion). Czas kiełkowania trwa około tygodnia. Siewki pikuje się lub przerywa, na miejsce stałe wysadza w maju. Najlepiej rosną na glebach żyznych, jednak nie nawożonych świeżo obornikiem. Lubią stanowiska słoneczne i dostateczną ilość wilgoci w glebie. Podczas suszy należy je podlewać. Na astrach często występują choroby wirusowe (kędzierzawka i żółcizna). Zwalcza się je przez szybkie usuwanie i palenie chorych roślin oraz walkę z mszycami, które są roznosicielami chorób wirusowych. W tym celu opryskuje się rośliny środkami mszycobójczymi. Dla zwalczania fuzariozy, powodowanej przez grzyby (rośliny żółkną i więdną, dolne części łodygi brunatnieją, a następnie pokrywają się białym lub różowym nalotem), nasiona przed siewem należy wymoczyć w 0,5-procentowym roztworze siarczanu miedzi w temperaturze 38°C przez 1/2 godziny. Gleby zarażone należy dezynfekować, najlepiej przez prażenie. Odmian astrów jest bardzo wiele, w uprawie ogrodowej najczęściej są stosowane: C. chinensis ,Florę Pleno’ — Aster chiński odm. pełno- kwiatowa. Ze względu na postać kwiatów astry dzieli się na trzy grupy: astry pojedyncze o kwiatach rurkowatych zajmujących środek koszyczka, kwiatach języczkowych na obwodzie, astry języczkowe o wszystkich kwiatach języczkowych oraz astry rurkowe, u których kwiaty rurkowe są silniej rozwinięte, wydłużone i barwne. W tych trzech grupach są odmiany: wysokie (45-60 cm), np. Kalifornijskie, Strusie Pióro, Unicum, odmiany średnio wysokie, np. Filigran, Maria, Przodownica, Różane, Smolickie Igiełkowe, Teresa, Warszawskie, Złoty Ptak, niskie (10-25 cm), np. Karłowe Boltzego.