Zakładanie inspektu jednospadowego

Rozróżnia się inspekty: a) gorące (temp. powyżej 20°C), są zakładane przeważnie na grubej warstwie nawozu w okresie wczesnym (styczeń, luty), b) ciepłe (temp. 15-20°C), są zakładane na cieńszej warstwie nawozu, c) umiarkowane (temp. 10-15°C), zakładane na liściach, zmiotkach itp., d) chłodne (temp. do 10°C), uzyskujące ciepło jedynie z promieniowania słonecznego. Przy zakładaniu inspektu należy zdać sobie sprawę, z jakiego sposobu ogrzewania będzie się korzystać. Źródłem ciepła, zarówno dla jednospadowych skrzyń inspektowych, jak i dla skrzyń belgijskich, może być energia świetlna słońca (wystarczająca tylko w cieplejszej porze roku) oraz inne źródło ogrzewania. Rozróżnia się ogrzewanie biologiczne, gdzie ciepło powstaje w wyniku rozkładu materii organicznej pod wpływem drobnoustrojów, materiałem tu stosowanym jest najczęściej nawóz koński, materiałem zastępczym mogą być liście, kurz wełniany i bawełniany, zmiotki uliczne, różne łęciny i resztki roślinne, trociny i odpowiednio spreparowana słoma, oraz ogrzewanie techniczne kanałowe, wodne lub parowe, a także za pomocą elektryczności i gazu. Przy korzystaniu z ogrzewania biologicznego należy pamiętać, że świeży nawóz organiczny można mieszać z liśćmi, grzeje on wtedy nie tak silnie, ale dłużej. Jeżeli nawóz koński brany ze stajni jest gorący, od razu przystępuje się do zakładania inspektu. Jeżeli jest zimny, zrzuca się go na stos wysokości do 1,5 m, luźno ułożony i okrywa starymi matami. Po kilku dniach z nawozu zacznie się wydobywać para. Na skutek rozkładu materii organicznych przez bakterie tlenowe wytwarza się ciepło. Do założenia skrzyni 5-okiennej inspektu gorącego potrzeba około 2 wozów dwukonnych nawozu końskiego lub obornika lub też około 4000 kg liści lub zmiotków ulicznych. Gdy nawóz, czy też inny podkład pod skrzynie inspektowe, jest przygotowany, oczyszcza się miejsce przeznaczone pod inspekt z materiału okrywającego ten teren przed zamarznięciem (najczęściej są nim liście), wymierza prostokąt większy od rozmiarów skrzyni o tyle, by skrzynia mogła być otoczona ze wszystkich stron obkładem z nawozu, szerokości około 40 cm i na odmierzonej powierzchni czworokąta należy roztrząsnąć nawóz bardzo równomiernie i uklepać lekko widłami. Wysokość warstwy nawozu inspektu gorącego i ciepłego zależy od pory zakładania inspektu. W styczniu wynosi ona 60 cm, od połowy lutego do połowy marca 50 cm, w końcu marca około 30 cm. Na przygotowanym podkładzie ustawia się skrzynię, skierowując jej bok wyższy ku północy lub jeżeli jest zbita z desek równych, wciskając bok południowy tak, aby otrzymać nachylenie 3-6°. Wnętrze skrzyni wypełnia się aż po same brzegi nawozem, z zewnątrz robi się z nawozu obkłady, mocno je udeptując, i skrzynie nakrywa się szczelnie oknami lub matami. Po 2-5 dniach, gdy nawóz się zagrzeje, a przy uchyleniu okna wydobywa się para (temp. powinna dochodzić do 70°C) okna zdejmuje się, nawóz w inspekcie udeptuje tak, aby osiadł do dolnej krawędzi skrzyni. Powierzchnia udeptanego nawozu powinna być pozioma, a przy krawędziach skrzyni trzeba ją dobrze ucisnąć. Dla zabezpieczenia przed grzybami, wyrastającymi często z nawozu, na jego powierzchnię w inspekcie układa się warstwę suchych liści lub słomy, a następnie okna wypełnia się przygotowaną na jesieni ziemią inspektową, która na zimę była zabezpieczona przed zamarznięciem (okryta). Po wsypaniu ziemi inspekty przykrywa się oknami i matami. Po paru dniach, gdy ziemia się ogrzeje, nadaje się ona do siewu lub do wysadzania roślin. Czynności te wykonuje się w dni możliwie bezmroźne, aby nie uszkodzić roślin i nie oziębić zbytnio inspektów. Ziemię w inspekcie ugniata się tak, aby do dolnej krawędzi skrzyni była odległość co najmniej 3-5 cm. Jedynie przy wstawianiu do inspektów skrzynek z zasiewami lub sadzonkami odległość tę należy odpowiednio zwiększyć. W inspektach rośliny dobrze wietrzone i pielęgnowane rosną na ogół bujniej, nie tylko dzięki większej wilgotności środowiska, lecz także dzięki wydzielającemu się z rozkładu nawozu CO (dwutlenkowi węgla), który jest podstawowym składnikiem odżywiania się roślin.