Rodzina Liliaceae obejmuje około 200 rodzajów roślin ozdobnych, w tym znaczną liczbę stanowią rośliny zielne. Większość z nich wytwarza podziemne cebule, rzadziej kłącza. Kwiaty są przeważnie 6-płatkowe, w kształcie kielicha (lilie, zimowit), dzwonka (konwalie) lub też dzbanka (szafirek, trytoma). Zalążnia jest tu górna trzykomorowa, owocem jest torebka lub jagoda. Colchicum autumnale — Zimowit jesienny. Pochodzi z Europy. U nas rośnie na podgórzu na wilgotnych łąkach. Wysokość 10-15 cm. Roślina trująca. Kwiaty lilaróż, podobne do kwiatów szafranu, nieco większe i wyższe, zakończone mocno wydłużoną rurką kwiatową sięgającą do osadzonej na głębokości 15 cm w ziemi podługowatej cebuli. Kwitnie we wrześniu bezlistnie (stąd nazwa ludowa „goła panna”). Liście lancetowate, ciemnozielone, ozdobne, długości do 12 cm, szerokości do 6 cm, wydaje roślina dopiero następnej wiosny równocześnie z dojrzewającymi w tym czasie nasionami. Liście zasychają na początku lipca, wtedy rośliny wyjmuje się z ziemi, odłącza cebule przybyszowe, przesusza je i sadzi na miejsce stałe na głębokości 10-12 cm w końcu lipca i sierpniu. Przesadza się raz pa kilka, a nawet na kilkanaście lat. Zimowit jest zupełnie wytrzymały na mróz. Rośnie dobrze w stanowiskach słonecznych i półcienistych, dostatecznie wilgotnych. Udaje się na przeciętnej żyznej glebie ogrodowej. Specjalnej pielęgnacji nie wymaga. Zimowit posadzony w większych ilościach na trawniku parkowym stanowi jego najpiękniejszą jesienną ozdobę. Stosować go należy również na rabatach w wilgotniejszych miejscach ogrodów skalnych. Z odmian można polecić: C. autumnale ,Albiflorum’ — odm. bialokwiatowa oraz C. autumnale fl. plenum — odm. pełnokwiatowa. Colchicum speciosum — Zimowit powabny. Pochodzi z Kaukazu. Cenny gatunek o stosunkowo dużych, większych niż C. autumnale kwiatach, szeroko otwierających się, barwy lila. Kwitnie jesienią, dorasta do 20 cm. Cenna odmiana C. speciosum ,Veratrifolium’.