Lobelia erinus — Lobelia przylądkowa. Pochodzi z Afryki południowej. Roślina roczna, wysokość 10-25 cm, łodygi cienkie, rozgałęzione, liście dolne łopatkowate, łodygowe siedzące, owalnolancetowate, kwiaty drobne, błękitne, szafirowe lub niebieskie, z białą gardzielą, osadzone na cienkich szypułkach. Lobelię rozmnaża się przez siew, można również przez sadzonkowanie. Nasiona wysiewa się w marcu lub kwietniu w skrzynkach, które następnie wstawia się do ciepłego inspektu. Siewki dwukrotnie pikuje się, po raz pierwszy za pomocą widełek. W maju sadzi się na kwietniki w odstępach 10 cm, czyli 100 sztuk na 1 m2. Lobelia rośnie dobrze na glebach ogrodowych, próchnicznych i dostatecznie wilgotnych, w stanowiskach słonecznych. Podczas suszy lobelię należy podlewać, aby nie przerwała kwitnienia. Lobelię stosuje się na .kwietniki dywanowe jako drugie obsadzenie oraz obwódki. Jest niezastąpioną rośliną kontrastową, o ciekawej barwie kwiatów. Z odmian cenione są zwTarte i niskie, np. L. erinus ,Cesarz Wilhelm’, L. erinus ,Cristal Pałace’, L. erinus ,Pumila Splendens’.
Najnowsze komentarze