Byliny są to rośliny zielne wieloletnie, które corocznie kwitną, większość z nich wydaje nasiona, wszystkie przechodzą okres spoczynku, przy tym najczęściej w stanie bezlistnym (większość bylin traci w okresie spoczynku części nadziemne). Przy odpowiednim nawożeniu i pielęgnacji mogą one rosnąć na jednym miejscu przez wiele lat. Części nadziemne u niektórych bylin są zimozielone, np. u fiołków, niektórych rozchodników, rojników, u większości jednak części nadziemne jesienią zasychają, pojawiając się znowu wiosną, np.: u piwonii, łubinów. U niektórych bylin kwitnących wiosną lub wczesnym latem, liście pojawiają się już jesienią i zimują, znosząc przeciętne zimowe spadki temperatur. Przykładem roślin z tej grupy mogą być: lilia biała, mak wschodni, szafirek. Bylin jest coraz więcej, gdyż dzięki pracom hodowlanym licznych ogrodników powstają coraz to nowsze, wspanialsze odmiany ogrodowe. Zgodnie z systematyką botaniczną byliny należą do różnych klas i rodzin, stanowią w obrębie rodziny różne rodzaje i gatunki, pochodzą z różnych części świata, toteż w zaspokajaniu ich wymagań, w sposobie ich upraw występują znaczne różnice. Jedne rosną dobrze w stanowiskach cienistych, inne wymagają dużo słońca. Odczyn gleby nie jest obojętny bylinom. Przeciętnie udają się one na glebach lekko kwaśnych (pH 6-6,5). Są jednak takie, które wymagają gleb kwaśnych (pH 4,5-5), np. wrzosiec krwisty, różanecznik, lub też gleb alkalicznych (pH 6,8-7,5), np.: złocienie (chryzantemy). Byliny różnią się znacznie pomiędzy sobą wysokością, kształtem i barwą liści, pędów i kwiatów, ich rozmieszczeniem oraz porą kwitnienia. Od wczesnowiosennych przebiśniegów (śnieżyczek), śnieżyc, cebulic i krokusów (szafranów), spotykamy się z jesiennymi zimowitami, złocieniami, astrami (marcinkami). Między bylinami istnieją zasadnicze różnice, toteż zabiegi pielęgnacyjne powinny być oparte na dokładnej znajomości tych roślin. Zanim przejdziemy do omówienia systematyki bylin, należy się zastanowić nad sposobami ich rozmnażania, wyborem stanowiska, przygotowaniem gleby, porą i techniką sadzenia, zasadami ich pielęgnacji, zabezpieczaniem na zimę oraz nad zasadami walki z chorobami i szkodnikami opanowującymi te rośliny.

Podobne wpisy:

  1. Wartość zdobnicza roślin Wartość zdobnicza roślin zielnych i drzewiastych może się wyrażać w różny sposób: jedne odznaczają się dekoracyjnymi kwiatami, liśćmi lub owocami, inne tylko...
  2. Rozmnażanie przez: kłącza i bulwy Kłącza są pędami podziemnymi, zwykle znacznej grubości, o monopodialnym lub pseudodychotomicznym rozgałęzieniu, z pąkami wierzchołkowymi i bocznymi, które wiosną wyrastają w pędy...
  3. Szczepienie na przystawkę Szczepienie na przystawkę ma również zastosowanie w przypadku różnicy grubości podkładki i zraza. Podkładkę ścina się nieco skośnie, koniec zraza przycina się,...
  4. Ukształtowanie terenu Dla upraw ogrodniczych najodpowiedniejszy jest teren płaski lub z bardzo małym spadkiem o kierunku północ-południe. Dopuszczalna pochyłość terenu wynosi 2%. Zagłębienia, wypiętrzenia...