Scilla sibirica — Cebulica syberyjska. Pochodzi z Kaukazu. Wysokość 10-15 cm. Liście równowąskie, kwiaty drobne, w postaci lazurowoniebieskich dzwoneczków, po trzy na szypułce. Kwitnie w marcu—kwietniu, razem ze śnieżycą i śnieżyczką. Cebulicę syberyjską rozmnaża się z cebulek przybyszowych oddzielanych w lipcu oraz z nasion. Często sama się wysiewa. Rośnie dobrze na glebach próchnicznych, ogrodowych, nie za suchych. Lubi stanowiska słoneczne, choć udaje się i w półcieniu. Wytrzymuje dobrze nasze zimy. Stosuje się ją jako runo w parkach, na trawnikach, na rabaty skalne. Z odmian na uwagę zasługują: S. sibirica ,Alba’ — o kwiatach białych, S. sibirica ,Spring Beauty’ — cenna odmiana o kwiatach nieco ciemniejszych, podwójnej wielkości i silnym wzroście. Nadaje się do pędzenia również w szklarni, a także w mieszkaniu.