Autor: kwiaciarniacasablanca.pl

Byliny w większości są dość odporne na choroby i szkodniki, szczególnie gdy stworzy się im odpowiednie warunki wzrostu. W niektóre lata, bardziej upalne i suche, występują jednak masowo mszyce oraz gąsienice niektórych owadów, natomiast w lata przekropne można spotkać inwazję grzybów. W handlu jest wiele preparatów owadobójczych stosowanych z dobrym skutkiem przy zwalczaniu szkodników roślin ozdobnych. Na czoło wysuwają się związki fosforoorganiczne, których pewien zapas trzeba zrobić w okresie zimowym. Stosować je należy jedynie w przypadku wystąpienia szkodników. Ze środków grzybobójczych obecnie najbardziej są polecane Topsin i Benlate, ponieważ jednak środki te nie zawsze są dostępne, należy zaopatrzyć się...

Prawie wszystkie byliny uprawiane w naszych parkach i ogrodach dobrze wytrzymują zimy. Jednakże przy większym spadku temperatury w bezśnieżne dni, mogą wymarznąć delikatniejsze odmiany złocieni, pierwiosnków, przełączników oraz hiacyntów, narcyzów i innych. Dlatego najlepiej jest rośliny, które chce się zabezpieczyć przed większym mrozem, przyrzucić gałązkami roślin iglastych (do tego celu nadają się gałązki jodły) po pierwszych przymrozkach jesiennych, gdy ziemia już lekko przemarznie i nie nadaje się do kopania. Jeżeli jednak nadleśnictwo nie może ich nam dostarczyć, wykorzystuje się liście, których zapas powinien być nagromadzony przy grabieniu jesiennym. Najbezpieczniej jest do tego celu używać liści bukowych, względnie dębowych (nie...

Pielęgnowanie bylin polega na ich odchwaszczaniu, zruszaniu powierzchni gleby po każdym deszczu i ewentualnym ściółkowaniu. Najczęściej wystarcza ściółkowanie po wiosennym odchwaszczaniu oraz okrywanie na okres zimy nawozem słomiastym powierzchni rabat bylinowych. Zasilania podczas okresu wegetacji potrzebują tylko niektóre rośliny, np. róże, piwonie, złocienie, floksy. P.odlewanie stosujemy jedynie w wypadku wyjątkowej (długotrwałej) suszy oraz po wysadzeniu nowych roślin. Cięcie w okresie wegetacji stosuje się u tych bylin, u których chcemy spowodować rozkrzewienie czy też opóźnienie lub przedłużenie kwitnienia, natomiast u wszystkich bylin usuwa się kwiatostany po przekwitnięciu, zasychające łodygi i liście. Palikowanie u bylin stosuje się w miarę potrzeby, wybierając...

Przy sadzeniu bylin stosuje się, tak jak przy sadzeniu innych roślin, kopanie dołków dostosowanych wielkością do objętości korzeni, cebul czy też kłączy. Głębokość dołków jest uzależniona od wymagań danego gatunku, np. zimowity oraz niektóre lilie wymagają sadzenia głębokiego, podczas gdy u kosaćców czy też u piwonii głębokie posadzenie może spowodować zanik kwitnienia. Po włożeniu rośliny do dołka część podziemną należy starannie rozłożyć i silnie obcisnąć, przysypując ziemią. Przy wysadzaniu roślin wiosną koniecznym zabiegiem, jeżeli nie sadzi się przed deszczem, jest mocne podlanie, pożądane jest również wyłożenie powierzchni ziemi warstwą torfu ogrodniczego, co zabezpiecza przed wysychaniem. W przypadku gdy rośliny...

Większość bylin płytko się korzeniących można przesadzać przez cały okres wegetacyjny, jeżeli czynność tę wykonuje się starannie i sadzi rośliny z bryłką ziemi. Znacznie trudniej jest przesadzać byliny korzeniące się głęboko. W tym przypadku czas przesadzania jest uzależniany od terminu ich kwitnienia. Byliny kwitnące późną jesienią, np. chryzantemy, marcinki, dzielżany lepiej jest przesadzać wiosną, po rozpoczęciu przez nie wegetacji, gdyż wtedy możemy je od razu rozmnażać przez podział, względnie jak u chryzantem oddzielanie ukorzenionych sadzonek. Późne sadzenie bylin naraża je na straty mrozowe, jeżeli pokrywa śnieżna ukaże się zbyt późno. Przez cały okres wegetacyjny można również sadzić rośliny skalne,...

Rozróżnia się kilka sposobów przygotowania gleby pod byliny w zależności od ich wymagań bytowych. Pod rośliny o dużych wymaganiach pokarmowych, jak piwonie, lilie, floksy i złocienie, należy uprawiać glebę do 40 cm głębokości, dodając zależnie od jej jakości kompost, nawozy naturalne i sztuczne oraz wapń w stosunku przyjętym przy uprawie róż. Przy glebach lekkich przepuszczalnych dodaje się torf ogrodniczy lub kompost oraz glinę. Pod rośliny o mniejszych wymaganiach pokarmowych, np. kosaćce, tawułki, astry jesienne (marcinki), uprawia się glebę podobnie, lecz z mniejszym dodatkiem kompostu i nawozów. Dla bylin mało wybrednych, np. liliowce (Hemerocallis), pysznogłówki i nawłocie, wystarczy uprawa na...

Większość bylin udaje się na glebach ogrodowych, przepuszczalnych, średnio wilgotnych, zasobnych w próchnicę. Są też byliny rosnące na glebach suchych, piaszczystych, np. większość rozchodników, nachyłek, inne gleb cięższych, wilgotnych, np. parzydło leśne, kosaciec żółty, niezapominajka błotna. Byliny te uprawiane na glebach ogrodowych, dostatecznie wilgotnych rozrastają się w większości przypadków jednak lepiej. Ponieważ byliny przebywają na jednym miejscu przez wiele lat, należy pod nie wybierać najbardziej odpowiadające im stanowiska. Sadzenie bylin pod konarami drzew, rozrzucanie małych grup bylin na trawnikach może być stosowane jedynie w przypadku ich mocnego zasilania i podlewania. W warunkach przeciętnych upraw takie byliny giną, względnie przerośnięte...

Byliny, podobnie jak większość roślin na kuli ziemskiej, są rozmnażane z nasion, czyli generatywnie. Nasiona zwykle wysiewa się wiosną, jednak bywają takie, które należy wysiać zaraz po zbiorze, bo szybko tracą siłę kiełkowania, np. tulipany, które rozmnaża się z nasion w przypadku otrzymywania nowych odmian z krzyżówek. Przy wysiewach należy mieć możność korzystania ze szklarni, względnie z inspektu. Rozmnażanie z nasion nie gwarantuje nam jednak wiernego powtarzania cech odmianowych wielu bylin, toteż przy rozmnażaniu cenniejszych odmian stosuje się sposoby wegetatywnego rozmnażania, jak: podział części podziemnych, odcinanie rozłogów, uprzednio przysypywanych ziemią odkładów, odrostów, oddzielanie bulw przybyszowych, sadzonkowanie, a nawet...