Modrzewie są to drzewa zwykle dużych rozmiarów, o wyraźnie zaznaczonej osi, o długich gałęziach. Pędy mają długie, bruzdowate, z licznymi krótkopędami. Pąki szerokojajowate, tępo zakończone, z drobnymi łuskami, igły równowąskie, miękkie, jasnozielone, opadające w jesieni. Układ igieł skrętoległy, na krótkopędach, na skutek zbliżenia igły w pęczkach po 20-30 sztuk, o długości ok. 2 cm. Drzewa jedno-pienne, kwiaty rozdzielnopłciowe: kwiatostany żeńskie (szyszeczki) barwy karminowej, męskie żółte. Jedne i drugie tylko na krótkopędach. Szyszki małe, zwykle jajowate, sterczące zawsze ku górze na wygiętych fajkowato krótkopędach, brązowe lub z sinawym nalotem, dojrzewają w jesieni tego samego roku; a opadają po kilku latach razem z pędami. Nasiona małe, brązowe, zrośnięte ze skrzydełkiem. Modrzewie są rozmnażane przez siew lub szczepienie. Modrzewie rosną dobrze na glebach średnich i ciężkich, dostatecznie wilgotnych, zasobnych w próchnicę. Drzewa wybitnie światłolubne, dobrze rosnące w klimacie miast, okręgów przemysłowych; gatunki krajowe, jak również uprawiane u nas obce, są odporne na mróz. Drzewa szybko rosnące, o dużej zdolności regeneracji gałęzi i uszkodzonej strzały, należą do drzew iglastych znoszących strzyżenie; wcześnie rozwijają się wiosną, sadzić je należy tylko wczesną wiosną. Drzewa długowieczne. Zastosowanie modrzewi jest wszechstronne, w parkach jako grupy lub pojedyncze okazy, w zadrzewieniach miejskich osiedlowych i w krajobrazie otwartym. Jako drzewa o jasnym igliwiu można stosować do zestawień kontrastowych w grupach, jako drzewa alejowe, nadające się na żywopłoty i szpalery.