Fritillaria imperialis — Szachownica cesarska (Cesarska korona). Pochodzi z Iranu, Turcji. Wysokość do 100 cm. Roślina o dużej białej cebuli przypominającej zapachem czosnek, co — jak twierdzą niektórzy ogrodnicy — daje jej właściwości odstraszania nornic. Liście wydłużone, rozmieszczone wokół pędu, tworzące pióropusz na szczycie pędu ponad kwiatami. Kwiaty duże, żółte, pomarańczowe lub czerwone, najczęściej ciemnoceglaste, w kształcie kielichów zwróconych w dół, rozmieszczone po 4 (czasem 2) wokół pędu przy jego szczycie. Kwitnie w kwietniu lub na początku maja. Szachownicę rozmnaża się z cebul przybyszowych, które odejmuje się od cebuli macierzystej w czerwcu lub lipcu, co 3-^4 lat. Sadzić należy w sierpniu, na głębokość do 20 cm. Na zimę należy przykryć liśćmi, gdyż silne mrozy w bezśnieżne zimy powodują zaburzenia w rozwoju rośliny (przerwy w kwitnieniu). Szachownica cesarska lubi glebę próchniczną, żyzną, konieczny drenaż choćby z gruboziarnistego piasku. Rośliny należy sadzić na rabaty bylinowe lub w grupy na trawniku. Spośród odmian na uwagę zasługują: F. imperialis ,Lutea’ oraz F. imperialis ,Sulphurea’.